Stefan Gorski

---

Życiorys

Stefan Gorski był synem Kornela, lekarza wojskowego, oraz Heleny Zaborowskiej. Od wczesnych lat wychowywał się z babcią Romana z Sumińskich Zaborowską. W początkowym etapie swojej edukacji uczęszczał do gimnazjum rządowego w Płocku, a następnie kontynuował naukę w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, co otworzyło mu wrota do przyszłej kariery. W 1903 roku złożył podanie o przyjęcie na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie miał okazję zgłębiać nauki historyczne pod okiem profesora Szymona Askenazego. W szanowanej lwowskiej Czytelni Akademickiej popularyzował ideę racjonalnego kształcenia dziennikarzy, a także zainicjował działalność Kółka Dziennikarskiego.

Już w 1900 roku rozpoczął swoją przygodę z dziennikarstwem, współpracując z takimi tytułami jak „Rozwój”, „Goniec Łódzki”, „Echa Płockie i Łomżyńskie” oraz „Kurier Codzienny”. W 1904 r. pełnił rolę korespondenta dla „Kuriera Warszawskiego”, publikując na jego łamach obrazy dotyczące prasy regionalnej oraz zagadnienia związane ze sztuką i literaturą wykorzystywaną w Łodzi.

Jego zainteresowania łódzką tematyką zaowocowały wydaniem książki „Łódź współczesna – obrazki i szkice publicystyczne” w 1904 roku, uznawanej za ważny wkład do lokalnej literatury, ponieważ wzbogaciła ją o inteligentne i wartościowe treści. Dwa lata później, w 1905 roku, zaprezentował swoją monografię „Dziennikarstwo polskie”. Publikował również rozprawy naukowe w „Przeglądzie Historycznym” (1906) oraz w „Bibliotece Warszawskiej” (1905). Poruszał tematy związane z historią cenzury w Polsce i kwestią prasy warszawskiej w kontekście insurekcji.

Do jego znaczących osiągnięć należy publikacja licznych artykułów na temat gazet prowincjonalnych oraz pism wydawanych w obcych językach. Dokonał również wielu biografii, między innymi o Hieronimie Koląbrynę, dziennikarzu z regionu. W Warszawie w latach 1908-1914 redagował kontrowersyjne, antyniemieckie i antysemickie czasopismo „Dzień”.

Na łamach tego pisma z okazji 250-lecia prasy polskiej pisał artykuły dotyczące jej historii i problemów, z jakimi się borykała. W 1908 roku, przewidując zbliżające się wydarzenia, napisał artykuł, który stał się znany dzięki swojej dogłębnej analizie działań kolonizacyjnych prowadzonych przez Niemców w Królestwie Polskim. Po publikacji jego pracy w języku rosyjskim, temat ten wzbudził zainteresowanie w niezależnej prasie rosyjskiej, a Gorski udał się do Rosji po wybuchu I wojny światowej.

Po wojnie, w 1918 roku, nabył posiadłość w Nadułkach, gdzie prowadził życie rolnicze. W tym okresie aktywnie włączał się w działalność organizacji rolniczych i kontynuował pracę dziennikarską. W 1922 roku zamieszkał na stałe w Płocku, gdzie redagował „Dziennik Płocki” oraz publikował artykuły na temat prasy w warszawskim „Kurierze”.

W 1937 roku został uhonorowany tytułem członka honorowego Koła Naukowego przy Wyższej Szkole Dziennikarskiej, do którego wstąpił z entuzjazmem. W swoim życiu osobistym ożenił się drugi raz z Marią Leśniewską, córką generała Józefa Leśniewskiego.

Niestety, los Gorskiego był tragiczny – w 1940 roku został aresztowany przez niemieckich okupantów i trafił do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie zginął w tym samym roku, tragicznie zamordowany przez hitlerowców.

---

Oceń: Stefan Gorski

---