Wacław Majewski (działacz turystyczny)

Sport i rekreacja

Wacław Majewski, urodzony 28 sierpnia 1882 roku w Płocku, a zmarły 22 sierpnia 1977 roku w Rajczy, był postacią niezmiernie ważną w polskim środowisku turystycznym.

To nie tylko doktor medycyny, ale także pasjonat górskich wędrówek – taternik i narciarz. Jego działalność była niezwykle wszechstronna; zajmował się również krajoznawstwem oraz wioślarstwem.

Majewski był współzałożycielem Akademickiego Związku Sportowego Kraków, a jego rola jako pierwszego prezesa tego stowarzyszenia podkreśla jego znaczący wkład w rozwój sportów akademickich w Polsce.

Życiorys i działalność turystyczna

W 1904 roku Wacław Majewski uzyskał maturę w Płocku, po czym rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Ze względu na protesty szkolne w Królestwie Polskim, zdecydował się na transfer i w 1905 podjął naukę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zakończył studia w 1910 roku, a stopień doktora medycyny uzyskał pięć lat później.

Majewski był ściśle związany z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim. Wraz z W. Kurylukiem, Władysławem Pawlicą, J. Nowakiem, Walerym Goetlem oraz F. Goetlem, zrealizował pierwsze zimowe przejście Babiej Góry, przechodząc z Zawoi na Orawę. Wspólnie z Kurylukiem trawersował Babią Górę, wykazując się niestrudzonością i determinacją. Jako aktywny członek Koła Karpackiego Towarzystwa Narciarzy, brał udział w wielu istotnych wyprawach. Jego grupowe osiągnięcia obejmowały także pierwsze zimowe wejście na Skrajny Granat, zrealizowane wraz z W. Pawlicą, M. Zaruskim oraz S. Zdybem. 23 lutego 1914 roku zapisał się w historii, dokonując indywidualnego wejścia na Baraniec Wielki.

Wacław Majewski był kluczowym inicjatorem stworzenia Akademickiego Związku Sportowego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na spotkaniu założycielskim, które miało miejsce 15 maja 1911 roku, został wybrany na prezesa AZS Kraków. Jego działalność obejmowała zarówno sekcję narciarską, jak i wioślarską. W latach 1911–1914 należał do najważniejszych postaci Sekcji Wioślarskiej AZS Kraków. Wspólnie z W. Mostowskim, L. Michalskim, A. Ferensem, M. Szalewskim oraz T. Pawlasem zorganizował wycieczkę z Krakowa do Nowego Sącza i Sandomierza, którą odbył na czteroosobowej łodzi „Luba”, przepływając 409 km w dniach 10-20 sierpnia 1912 roku. W sezonie 1912/13 osiągnął największy dystans przepłynięty przez wioślarzy AZS Kraków, wynoszący 2361 km.

Był również autorem licznych artykułów i sprawozdań dokumentujących jego górskie wędrówki oraz wyprawy wioślarskie. W dniu 26 maja 1911 roku uzyskał tytuł członka honorowego AZS, a 23 listopada 1912 roku został pierwszym członkiem honorowym Sekcji Wioślarskiej AZS Kraków.

W latach 1925–1930 pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Narciarskiej Stanisławowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Stanisławowie, gdzie przyczynił się do budowy i modernizacji schronisk w Karpatach Wschodnich. W okresie od 1926 do 1932 roku był wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz sprawował funkcję drugiego wiceprezesa aż do 27 kwietnia 1946 roku. W latach 1934–1936 był wiceprzewodniczącym „Komisji do Spraw Kolonii Letnich” przy Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie. Jego zaangażowanie obejmowało także działalność w Wojewódzkiej Komisji Turystycznej we Lwowie oraz w Komitecie Okręgowym Polskiego Czerwonego Krzyża.

Podczas II wojny światowej przebywał we Lwowie. Od maja 1941 roku do listopada 1945 roku pełnił rolę lekarza dyżurnego pogotowia ratunkowego. Po wojnie osiedlił się w Krakowie, a później przeniósł się do Jaworzna, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę. W 1951 roku osiedlił się w Rajczy, aktywnie uprawiając turystykę aż do końca swojego życia. Zmarł 22 sierpnia 1977 roku w Rajczy, a jego miejsce spoczynku znajduje się na tamtejszym cmentarzu.

Odznaczenia

Wacław Majewski, znany działacz turystyczny, zyskał uznanie dzięki swojej długotrwałej działalności na rzecz rozwoju turystyki oraz sportu w Polsce. Jego zaangażowanie w te dziedziny zaowocowało licznymi odznaczeniami, które poniżej zostały szczegółowo wymienione.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1948 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1938 roku,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, przyznany w 1929 roku,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę, nadany w 1938 roku,
  • Odznaka Zasłużonego Działacza Turystyki, przyznana w 1963 roku,
  • Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, otrzymana w 1964 roku,
  • Medal 100-lecia PTTK, który przypadł mu w 1973 roku.

Warto również zaznaczyć, że w 1966 roku Wacław Majewski został uhonorowany tytułem członka honorowego Akademickiego Związku Sportowego, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój polskiego sportu i turystyki.

Przypisy

  1. Kazimierz Trybalski. 25-lecie Koła Seniorów AZS Kraków. „Akademicki Przegląd Sportowy”, s. 23, 12.2017 r.
  2. Czesław Michalski: Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część I 1909-1945. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, s. 143, seria: Prace Monograficzne nr 457. ISBN 978-83-7271-412-1.
  3. RyszardR. Wryk RyszardR., Majewski Wacław Eugeniusz (1882-1977), „Wychowanie Fizyczne i Sport” (1), 1989, s.158-161.

Oceń: Wacław Majewski (działacz turystyczny)

★★★★★
Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:19