Wacław Kazimierz Zadroziński, urodzony 21 września 1914 roku w Płocku, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego teatru oraz kultury. Jego życie zakończyło się 16 września 1979 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny jako aktor teatralny i konferansjer.
Wacław Zadroziński zasłynął z różnorodnych ról oraz umiejętności związanych z prowadzeniem wydarzeń, dzięki czemu zyskał uznanie wśród publiczności i krytyków.
Życiorys
Wacław Zadroziński przyszedł na świat w Płocku, gdzie wychowywał się w rodzinie Franciszka oraz Władysławy z Więckowskich. Po ukończeniu gimnazjum w swoim rodzinnym mieście, w 1933 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Marynarki Wojennej.
W trakcie II wojny światowej brał udział w działaniach Armii Krajowej, posługując się pseudonimem Mat. Po zakończeniu wojny w 1945 roku osiedlił się w Olsztynie, gdzie rozpoczął karierę aktorską w Teatrze im. Stefana Jaracza, jednocześnie angażując się w lokalny teatr amatorski w Płocku. Już w 1947 roku zdobył prawo do występowania na scenach, które podlegały Związkowi Artystów Scen Polskich, a równocześnie studiował aktorstwo w trybie eksternistycznym. W 1953 roku uzyskał dyplom.
W 1947 roku rozpoczął swoją działalność artystyczną w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz w Teatrze Rozmaitości w Radomiu. W 1950 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie przez pięć lat działał w Teatrze Syrena. W 1955 roku zaczął współpracować z Państwowym Przedsiębiorstwem Imprez Estradowych, a w sezonie 1956/1957 występował jako aktor w Teatrze Satyry Buffo. W kolejnym sezonie związał się z Teatrem Ludowym, z którym podróżował jako część wędrownej trupy po Pomorzu Gdańskim. Sezon 1958/1959 spędził w Teatrze Sensacji, a następne dwa lata znowu występował w Teatrze Syrena.
W 1961 roku Zadroziński zdecydował się zawiesić swoją karierę aktorską, zaczynając pracę jako konferansjer. Na krótko prowadził agencję organizującą imprezy estradowe o nazwie „Artim”. Od początku lat 70. XX wieku można go było spotkać jako konferansjera Tercetu Egzotycznego.
19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, Zadroziński został uhonorowany Medalem 10-lecia Polski Ludowej. W swoim życiu zawarł trzy małżeństwa. Jego pierwszą żoną była Eugenia Borysiewicz, drugą – Wiktoria Jarosz, z którą wziął ślub w 1940 roku w kościele Św. Krzyża w Warszawie, a trzecią żoną została aktorka Stefania Górska. Z małżeństwa z Wiktorią Zadrozińską z d. Jarosz miał syna Andrzeja, urodzonego 26 lutego 1941 roku.
Wacław Zadroziński zmarł w Warszawie i został pochowany obok swojej żony Stefanii na cmentarzu komunalnym Północnym (kwatera W-XVII-3-6-10).
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 24.11.2023 r.]
- Teatr Syrena, Narodowe Archiwum Cyfrowe
- Program Teatru Miejskiego im. Stefana Jaracza w Olsztynie 1946
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- Powstańcze biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Hanna Główczewska | Jakub Pokorski | Jewgienij Arciuk | Henryk Cieszkowski (malarz) | Natan Korzeń | Wacław Wolski (pisarz) | Stanisław Żurek (artysta) | Hanna Chojnacka | Adam Wiśniewski-Snerg | Chiwas | Ireneusz Czop | Jerzy Janiszewski (grafik) | Barbara Bojanowska-Jasionowska | Emma Altberg | Władysław Broniewski | Bolesław Ładnowski | Katarzyna Paskuda | Ryszard Frankowski | Bronisława Kondratowicz | Michał Jastrzębski (perkusista)Oceń: Wacław Zadroziński