Wacław Zadroziński


Wacław Kazimierz Zadroziński, urodzony 21 września 1914 roku w Płocku, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego teatru oraz kultury. Jego życie zakończyło się 16 września 1979 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny jako aktor teatralny i konferansjer.

Wacław Zadroziński zasłynął z różnorodnych ról oraz umiejętności związanych z prowadzeniem wydarzeń, dzięki czemu zyskał uznanie wśród publiczności i krytyków.

Życiorys

Wacław Zadroziński przyszedł na świat w Płocku, gdzie wychowywał się w rodzinie Franciszka oraz Władysławy z Więckowskich. Po ukończeniu gimnazjum w swoim rodzinnym mieście, w 1933 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Marynarki Wojennej.

W trakcie II wojny światowej brał udział w działaniach Armii Krajowej, posługując się pseudonimem Mat. Po zakończeniu wojny w 1945 roku osiedlił się w Olsztynie, gdzie rozpoczął karierę aktorską w Teatrze im. Stefana Jaracza, jednocześnie angażując się w lokalny teatr amatorski w Płocku. Już w 1947 roku zdobył prawo do występowania na scenach, które podlegały Związkowi Artystów Scen Polskich, a równocześnie studiował aktorstwo w trybie eksternistycznym. W 1953 roku uzyskał dyplom.

W 1947 roku rozpoczął swoją działalność artystyczną w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz w Teatrze Rozmaitości w Radomiu. W 1950 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie przez pięć lat działał w Teatrze Syrena. W 1955 roku zaczął współpracować z Państwowym Przedsiębiorstwem Imprez Estradowych, a w sezonie 1956/1957 występował jako aktor w Teatrze Satyry Buffo. W kolejnym sezonie związał się z Teatrem Ludowym, z którym podróżował jako część wędrownej trupy po Pomorzu Gdańskim. Sezon 1958/1959 spędził w Teatrze Sensacji, a następne dwa lata znowu występował w Teatrze Syrena.

W 1961 roku Zadroziński zdecydował się zawiesić swoją karierę aktorską, zaczynając pracę jako konferansjer. Na krótko prowadził agencję organizującą imprezy estradowe o nazwie „Artim”. Od początku lat 70. XX wieku można go było spotkać jako konferansjera Tercetu Egzotycznego.

19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, Zadroziński został uhonorowany Medalem 10-lecia Polski Ludowej. W swoim życiu zawarł trzy małżeństwa. Jego pierwszą żoną była Eugenia Borysiewicz, drugą – Wiktoria Jarosz, z którą wziął ślub w 1940 roku w kościele Św. Krzyża w Warszawie, a trzecią żoną została aktorka Stefania Górska. Z małżeństwa z Wiktorią Zadrozińską z d. Jarosz miał syna Andrzeja, urodzonego 26 lutego 1941 roku.

Wacław Zadroziński zmarł w Warszawie i został pochowany obok swojej żony Stefanii na cmentarzu komunalnym Północnym (kwatera W-XVII-3-6-10).

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 24.11.2023 r.]
  2. Teatr Syrena, Narodowe Archiwum Cyfrowe
  3. Program Teatru Miejskiego im. Stefana Jaracza w Olsztynie 1946
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  5. Powstańcze biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego

Oceń: Wacław Zadroziński

Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:20