Hanna Główczewska

Kultura i sztuka

Hanna Główczewska, urodzona w 1908 roku w Płocku i zmarła 1 czerwca 1980 roku w Warszawie, była uznaną polską artystką plastyk, specjalizującą się w ceramice. Jej życie i twórczość odzwierciedlają bogactwo i różnorodność polskiego dziedzictwa artystycznego.

Artystka była córką Józefa Brudnickiego, notariusza z Płocka, który angażował się w działalność społeczną. Od 1932 do 1936 roku studiowała na Uniwersytecie Warszawskim, początkowo skupiając się na prawie, a później przeszła na historię sztuki. W okresie międzywojennym zawarła związek małżeński z architektem Józefem Główczewskim, a także urodziła córkę. Po II wojnie światowej, w 1947 roku, rozpoczęła dalsze kształcenie na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku pod opieką Hanny Żuławskiej, zdobywając dyplom w 1952 roku.

Hanna Główczewska była twórczynią istotnych dzieł w dziedzinie monumentalnej ceramiki architektonicznej. Do jej najważniejszych realizacji należy mozaikowy zegar przy ul. Wilczej w Warszawie, stworzony w 1952 roku dla Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej. Kolejnym istotnym dziełem była ceramiczna ściana w restauracji hotelu Petropol, wykonana w Płocku w 1964 roku.

W latach 1952–1953 artystka zajmowała się dekoracją kamienic przy Długim Targu w Gdańsku, gdzie stworzyła ceramiczne głowy oraz mozaiki zdobiące fasadę kamienicy Pod Zieloną Bramą. Oprócz ceramiki architektonicznej, Główczewska angażowała się również w tworzenie ceramiki unikatowej oraz rzeźby ogrodowej. Należała do Grupy Kadyńskiej, która skupiała ceramików pod przewodnictwem Żuławskiej. W 1954 roku rozpoczęła współpracę z Bałtyckimi Zakładami Ceramicznymi w Kadynach jako projektantka ceramiki użytkowej oraz z Włocławskimi Zakładami Fajansu.

Wiele z prac Hanny Główczewskiej znajduje się w renomowanych zbiorach muzealnych, takich jak Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, muzeum w Toruniu oraz muzeum w Lidzbarku Warmińskim. Zasobność Muzeum w Łowiczu jest szczególna, gromadzi bowiem niemal 400 prac artystki, co pokazuje jej niezatarte ślady w polskim świecie sztuki.Muzeum w Łowiczu stanowi ważne miejsce dla wszystkich, którzy chcą poznać dorobek tej wybitnej twórczyni.

Nagrody i wyróżnienia

Hanna Główczewska, renomowana artystka, zdobyła szereg wyróżnień oraz nagród za swoje wyjątkowe prace. Lista jej osiągnięć jest imponująca i świadczy o jej nieprzeciętnym talencie oraz uznaniu w środowisku artystycznym.

  • 1954 – nagroda za kafle z Kopernikiem na Ogólnopolskiej Wystawie Pamiątkarstwa w Gdańsku,
  • 1960 – wyróżnienie na II Ogólnopolskiej Wystawie Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu,
  • 1961 – wyróżnienie na Pierwszych Targach Wzornictwa w Warszawie,
  • 1962 – wyróżnienie na Wystawie Współczesnej Ceramiki Artystycznej w Pradze,
  • 1967 – złoty medal, Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1969 – wyróżnienie, Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1970 – srebrny medal, Salon International „Paris Sud”, Juvisy.

Jej prace nie tylko zwracają uwagę estetyką, ale także przyczyniają się do promocji polskiej sztuki na międzynarodowej arenie.

Wystawy

Wystawy indywidualne

Artystka miała przyjemność wystawiać swoje prace na kilku znaczących wydarzeniach artystycznych, które miały wpływ na jej karierę. Wśród ich wymienia się:

  • 1964 – Kordegarda, Warszawa,
  • 1965 – Towarzystwo Naukowe Płockie, Płock,
  • 1966 – Ośrodek Kultury Polskiej, Praga,
  • 1967 – Arsenał, Poznań.

Każda z tych wystaw była istotnym krokiem w jej artystycznej drodze.

Wystawy zbiorowe

W bogatym dorobku artystycznym Hanny Główczewskiej ważne miejsce zajmują wystawy zbiorowe, w których uczestniczyła na przestrzeni lat. Przykłady tych wydarzeń to:

  • 1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz, Zachęta, Warszawa,
  • 1955 – Ceramika w Architekturze, BWA, Sopot,
  • 1962 – Międzynarodowa Wystawa Ceramiki Współczesnej, Praga,
  • 1964 – Tkanina, ceramika, szkło, Zachęta, Warszawa,
  • 1966 – I Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa,
  • 1966 – XI ekspozycja Międzynarodowego Klubu Kobiet, Paryż,
  • 1967 – XII ekspozycja Międzynarodowego Klubu Kobiet, Paryż,
  • 1967 – VIII Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1968 – II Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa,
  • 1969 – XXV-lecie PRL – Ceramika i Szkło, Wrocław,
  • 1969 – X Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1970 – III Festiwal Sztuk Pięknych, Warszawa,
  • 1970 – III Biennale Ceramiki, Vallauris,
  • 1970 – Biennale Ceramiki, Sopot,
  • 1970 – XI Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1971 – XII Salon International „Paris Sud”, Juvisy,
  • 1973 – Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Gdańsk,
  • 1976 – III Międzynarodowa Wystawa Ceramiki, Sopot,
  • 1976 – XVIII Salon International „Paris Sud”, Juvisy.

Te wystawy zbiorowe stanowią ważny element jej artystycznej kariery, a obecność w takich wydarzeniach przyczyniła się do szerszego uznania jej twórczości.

Przypisy

  1. Dział Artystyczno-Historyczny. Muzeum w Łowiczu. [dostęp 14.07.2019 r.]
  2. Maria Jeżewska, Bogdan Górecki: Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów. Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004 r., s. 69.
  3. Słownik artystów plastyków: Artyści plastycy okręgu warszawskiego ZPAP. Warszawa: Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków, 1972 r., s. 151.
  4. Kazimierz Askanas. Z żałobnej karty: Hanna Główczewska. „Notatki Płockie”. Nr 4(105)/1980 r., s. 55-56.
  5. Ceramika w architekturze. „Stolica”. Nr 17(232)/1951 r., s. 6, 15.09.1951 r.

Oceń: Hanna Główczewska

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:6