Bronisław Ziemiński

W 1878 roku Bronisław Ziemiński zakończył naukę w warszawskim gimnazjum, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Dorpackim. Po zdobyciu podstawowej wiedzy, w latach 1884–1885 pracował jako wolontariusz oraz praktykant w klinice prof. Eduarda Raehlmanna, gdzie w grudniu 1884 roku uzyskał doktorat. Następnie swoje kształcenie kontynuował w klinice dr. Ksawerego Gałęzowskiego w Paryżu, a końcowe etapy studiów okulistycznych realizował w Anglii.

Po powrocie do kraju, w 1888 roku osiedlił się w Warszawie, gdzie rozpoczął pracę jako lekarz okulista. Był związany ze Szpitalem na Pradze oraz Szpitalem Dzieciątka Jezus. W 1893 roku objął stanowisko ordynatora w Zakładzie Oftalmicznym im. Edwarda księcia Lubomirskiego, co było istotnym krokiem w jego karierze zawodowej. Jako uznawany specjalista, w 1908 roku brał udział w zakładaniu Warszawskiego Towarzystwa Okulistycznego oraz został pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego dla Królestwa Polskiego.

Bronisław Ziemiński był również autorem licznych prac naukowych, których łączna liczba sięgała 37 publikacji w branżowych czasopismach. Jego najbardziej znana praca to Zarys okulistyki, opublikowana w 1909 roku.

Niestety, jego życie zakończyło się 14 kwietnia 1915 roku w Warszawie. Spoczywa na rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 33-4-25/26), gdzie można oddać mu hołd. Jego wkład w rozwój okulistyki oraz wpływ na kolejnych lekarzy pozostaje niezatarte w historii polskiej medycyny.