Władysław Drużyłowski (lekarz)

Krótko po zakończeniu studiów, Drużyłowski osiedlił się na stałe w Płocku, gdzie przez pewien czas mieszkał w Warszawie i uczestniczył w aktywnościach grupy patriotycznej millenerów, związaną z Edwardem Jürgensem. W 1861 roku wrócił do Płocka na stałe, podejmując pracę jako lekarz. Przez pierwszy rok prowadził praktykę prywatną, a od października 1862 roku pracował w szpitalu św. Trójcy, gdzie przez długi czas był jedynym lekarzem. Dodatkowo od stycznia 1863 roku pełnił rolę lekarza więziennego, a od 1864 roku był członkiem honorowym Urzędu Lekarskiego guberni płockiej. W 1873 włączył się do współorganizacji Towarzystwa Lekarskiego guberni płockiej, a rok później objął stanowisko wiceprzewodniczącego tegoż Towarzystwa.

Po wielu latach pracy w szpitalu, w 1891 roku przeszły na emeryturę, a kierownictwo szpitala przejął Ignacy Uściński. Drużyłowski skupił się na praktyce prywatnej, pomimo że nie dorobił się znacznego majątku. Zmarł 8 lipca 1895 roku w trudnych warunkach materialnych, jednak jego pamięć przetrwała dzięki opinii człowieka o dobrym sercu. W swoim dorobku naukowym pozostawił pięć prac medycznych, w tym rozprawę "Patogénie du cholera morbus" wydaną w Paryżu w 1891 roku oraz jej polskie tłumaczenie z 1892 roku w Krakowie.

Drużyłowski poszerzał również wiedzę w dziedzinie statystyki zdrowotnej, o czym świadczą jego prace, takie jak "Wiadomości statystyczne o ludności m. Płocka w dziesięcioletnim okresie pomiędzy rokiem 1861 a 1870 włącznie", opublikowana w "Gazecie Lekarskiej" w 1875 roku. (Jak podaje Stanisław Kośmiński, bez "tablic bardzo pracowicie ułożonych"). Kolejnym jego dziełem była publikacja "Wiadomości statystyczne o ruchu ludności w Płocku od 1861 do 1883", która ukazała się w "Korespondencie Płockim" w 1883 roku. W artykule tym przedstawił istotne dane dotyczące śmiertelności mieszkańców oraz liczby pacjentów w szpitalach.

Dzięki swoim studiom Drużyłowski rozwinął pasję do nauk historycznych, co zaowocowało jego zaangażowaniem w prace nad przekładem "Dziejów powszechnych" Friedricha Schlossera. Tłumaczył również dzieła innych znanych historyków, takich jak Georg Gervinus, Augustin Thierry czy Edward Gibbon. Ponadto, przygotował kilka oryginalnych prac historycznych, takich jak "Historia chrześcijaństwa" czy "Diagnoza i leczenie chorej Europy", które pozostały w rękopisie i uległy rozproszeniu po jego śmierci.