Salomea Kempner

Medycyna i zdrowie

Salomea Kempner, ur. 16 marca 1880 r. w Płocku, zm. 29 stycznia 1943 r. w Warszawie, była znakomitą polską lekarką oraz pionierką w dziedzinie psychoanalizy. Wywodziła się z rodziny żydowskiej, jej ojcem był Gersz Kempner, właściciel księgarni, a matką Eli Ruchli z domu Margulec. Warto wspomnieć, że jej kuzynką była prawdopodobnie Cecylia Kempner, która wyszła za Ignacego Daszyńskiego, a jej siostrą Felicja Kempner, urodzona rok później, w 1881.

Salomea zdobyła wykształcenie w gimnazjum żeńskim w Płocku, które ukończyła 22 maja 1896 roku. Następnie podjęła studia na kierunku medycyny na kilku prestiżowych uczelniach, w tym na Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie w Bernie oraz Uniwersytecie w Zurychu. W 1909 roku obroniła pracę doktorską z tematem Versuche zum mikroskopischen Nachweis der Narkose der Nerven.

Od 1912 do 1921 pracowała w Kantonalnym Zakładzie Psychiatrycznym w Rheinau, gdzie zyskała doświadczenie w zakresie psychiatrii. W 1919 roku dołączyła do Szwajcarskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, a od 1922 była członkinią Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. W 1923 roku rozpoczęła pracę w znanym Berlińskim Instytucie Psychoanalitycznym, co stanowiło istotny krok w jej karierze naukowej i zawodowej. Niestety, w 1939 roku zmuszona była powrócić do Polski, gdzie jej życie tragicznie zakończyło się prawdopodobnie w warszawskim getcie na skutek zapalenia płuc. Życie i praca Salomei Kempner pozostają ważnym elementem polskiej historii medycyny i psychoanalizy.

Prace

Oto zestawienie wybranych prac Salomei Kempner, które odzwierciedlają jej wkład w dziedzinę psychoanalizy oraz badań nad erotyzmem:

  • „Versuche zum mikroskopischen Nachweis der Narkose des Nerven”, Zurych, 1909,
  • „Beitrag zur Oralerotik”, opublikowane w Międzynarodowym Czasopiśmie Psychoanalizy 11, strony 69–77, 1925,
  • „Some remarks on oral erotism”, zamieszczone w International Journal of Psycho-Analysis 6, strony 419–429, 1925.

Warto również zwrócić uwagę na jej tłumaczenia:

  • (wspólnie z W. Zaniewickim) „Zygmunt Freud: Wstęp do psychoanalizy” (pod red. Gustawa Bychowskiego), Warszawa: J. Przeworski, 1936.

Przypisy

  1. Psychoanalytikerinnen in Deutschland [online], www.psychoanalytikerinnen.de [dostęp 23.10.2019 r.]
  2. Matrikeledition [online], www.matrikel.uzh.ch [dostęp 20.11.2017 r.]
  3. Ludger M. Hermanns.: Salomea Kempner – zaginiona w getcie warszawskim? Początek poszukiwań. W: Paweł Dybel (red.): Przywracanie pamięci. Polscy psychiatrzy XX wieku orientacji psychoanalitycznej. Kraków: Universitas, 2017, s. 491–520.
  4. Lena Magnone, Pierwsze pokolenie polskich freudystów – próba geopsychoanalizy, "Konteksty" 2015 nr 4, s. 219-234.
  5. Krzysztof Stopka (red.): Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51-1917/18: K-Ł. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonica, 2009, s. 162.

Oceń: Salomea Kempner

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:8