Paweł Goldstein

---

Życiorys

Paweł Goldstein przyszedł na świat 18 grudnia 1884 roku w Płocku, w rodzinie, której ojciec, Karol, prowadził handel drewnem. Jego matką była Tema z Taców. Edukację zakończył na maturze, którą uzyskał w Kerczu na Krymie, a wcześniej został usunięty z gimnazjum z powodu swojej działalności politycznej, po czym aresztowano go w Płocku. Studia z zakresu medycyny rozpoczął na Uniwersytecie Berneńskim, a następnie kontynuował na uniwersytetach w Berlinie, Bonn i Strasburgu. W 1909 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu, a jego dyplom został nostryfikowany w Kazaniu.

Po powrocie do Polski osiedlił się w Warszawie i znalazł zatrudnienie jako asystent na oddziale chirurgicznym w Szpitalu Starozakonnych na Czystem, związując się z tą instytucją przez resztę kariery zawodowej. W latach 1919-1921 służył w Wojsku Polskim, osiągając stopień majora lekarza. Jego działalność to nie tylko praca kliniczna, ale także badania naukowe, które prowadził w zakresie neurochirurgii i onkologii w pracowni neurobiologii Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Goldstein zasłynął z wprowadzenia licznych innowacji chirurgicznych. Wśród nich wykonywał sympatektomię okołotętniczą metodą Lericha i torakoplastykę wedle metody Sauerbrucha. W 1926 roku wziął udział w polskiej reprezentacji na VII zjeździe Międzynarodowego Stowarzyszenia Chirurgii ISS/SIC, który miał miejsce we Włoszech.

Jednak jego działalność nie ograniczała się jedynie do chirurgii. Przez wiele lat przewodniczył warszawskiemu kołu Bratniej Pomocy oraz uczestniczył w pracach warszawskiej Izby Lekarskiej i Towarzystwa Medycyny Społecznej. W latach 30. XX wieku otworzył własną klinikę chirurgiczną w Warszawie i samodzielnie sfinansował wyposażenie sal operacyjnych w sanatorium przeciwgruźliczym dla towarzystwa Brijus w Otwocku. Działalność Goldsteina przyczyniła się również do powstania Instytutu Patologicznego przy szpitalu na Czystem, jednak planowane zakończenie budowy przypadło na czas wybuchu II wojny światowej w 1939 roku.

W obliczu nadchodzącego konfliktu zbrojnego, Paweł Goldstein został zmobilizowany i wyznaczony na ordynatora szpitala polowego Wojska Polskiego w Chełmie. Gdy miasto znalazło się pod okupacją niemiecką, kontynuował pracę jako szef oddziału chirurgicznego szpitala. W 1940 roku udało mu się uciec przez granicę niemiecko-radziecką, co doprowadziło go do Łucka, okupowanego przez ZSRR, gdzie znów objął kierownictwo w lokalnej chirurgii.

Później, po najeździe Niemców na ZSRR, zajął się opieką nad radzieckimi jeńcami wojennymi w placówce. W Łucku dołączył do niego jego syn, Jan Goldstein, który także był chirurgiem. Niestety, wkrótce po tym, jak Paweł został zakażony tyfusem plamistym przez jednego z pacjentów, zmarł 24 stycznia 1942 roku.

---

Oceń: Paweł Goldstein

---