Leon Prusak

---

Życiorys

Leon Prusak urodził się jako syn Karola. W swojej edukacji kształcił się na Uniwersytecie w Berlinie oraz Uniwersytecie w Saratowie, zdobywając dyplom lekarski 28 września 1915 roku. Następnie został powołany do armii rosyjskiej, gdzie początkowo brał udział w działaniach frontowych, a potem pełnił rolę pracownika w szpitalu zakaźnym. W latach 1918-1932 rozwijał swoje umiejętności w Warszawie, pracując na oddziale neurologicznym w Szpitalu na Czystem pod opieką Edwarda Flataua. Po 1932 roku jego praca kontynuowana była u Władysława Sterlinga. Równolegle pracował jako lekarz w kasie chorych oraz w poliklinice Samuela Goldflama, mieszczącej się na ul. Granicznej.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, ochotniczo przystąpił do Wojska Polskiego, a jego służba wojskowa zakończyła się ranami odniesionymi podczas akcji ratunkowej w Mińsku Mazowieckim oraz w trakcie gaszenia pożaru w filii Szpitala Ujazdowskiego. Po tych wydarzeniach ukrywał się przy użyciu przybranego nazwiska, a w 1943 roku został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Po zakończeniu wojny, w 1947 roku objął stanowisko ordynatora oddziału neurologicznego w Szpitalu w Kochanówce w Łodzi, a także pełnił funkcję konsultanta w Szpitalu Zakaźnym im. Biegańskiego. Jego wkład w ochronę zdrowia został doceniony poprzez odznaczenia, w tym Złoty Krzyż Zasługi (1955), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965), odznakę Za wzorową pracę w służbie zdrowia (1965) oraz Odznakę Honorową miasta Łodzi (1966).

Był mężem Salomei Bau, a po zakończeniu życia znalazł spoczynek na cmentarzu Doły. W swoim dorobku naukowym zgromadził około 30 prac w języku polskim, niemieckim oraz francuskim. Wspólnie z żoną napisał monografię poświęconą powikłaniom neurologicznym związanym z kiłą, a także badali występowanie rodzinnych postaci stwardnienia rozsianego, dokumentując szczególne zjawisko drżenia zamiarowego u rodziców chorych. Oprócz tego, opisał postacie poronne stwardnienia rozsianego oraz nowe objawy przydatne w różnicowej diagnostyce tej choroby.

Wybrane prace

Oto przegląd wybranych publikacji, które miały znaczący wpływ na rozwój wiedzy w dziedzinie psychiatrii i neurologii, autorstwa Leona Prusaka oraz jego współpracowników:

• – Horwiz K., Prussak L. Sprawozdanie z działalności oddziałów psychjatrycznych w 1920 i 1921 r. ze szczególnym uwzględnieniem ruchu chorych. Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych 1 (4), s. 207-219, 1922,
• – Wizel A., Prussak L. O leczeniu bezwładu postępującego szczepieniem zimnicy na mocy własnych doświadczeń. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 1 (3), s. 93–98, 1924,
• – Wizel A., Prussak L. Le traitement de la paralysie générale par l′inoculation du paludisme. Encéphale 20, s. 99–109, 1925,
• – Bau-Prussak S., Prussak L. Über epileptische Anfälle bei der multiplen Sklerose. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 122 (1), s. 510-524, 1929 DOI: 10.1007/BF02876656,
• – Zur Behandlung des durch die Meningitis epidemica bedingten Hydrocephalus. Therapie der Gegenwart, 1929,
• – Prussak L., Mesz N. Ueber Die Idiopathische Osteopsathyrose. Acta Radiologica 2, s. 175-193, 1930,
• – Zur Frage des familiären Vorkommens der multiplen Sklerose. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 137 (1), s. 415-431, 1931 DOI: 10.1007/BF02864149,
• – Ein Fall von Hypophysentumor mit ungewöhnlichem Verlauf. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 142 (1), s. 420-429, 1932,
• – Prussak L., Stein W. L′accès paralytique simulant l’encéphalite épidémique. Revue neurologique 66, s. 645, 1936,
• – Sterling W., Prussak L., Wolff M. Objaw Meesa i jego modyfikacja demarkacyjno-uciskowa w zapaleniu wielonerwowym. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 13 (6/7), s. 107–114, 1936,
• – Bau-Prusakowa S., Prusak L. Choroby układu nerwowego na tle kiły. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1951.

---

Oceń: Leon Prusak

---