Jan Betley

---

Życiorys

Jan Betley przyszedł na świat w rodzinie Stefana (1878–1921) oraz Stanisławy z Ligowskich. Ukończył gimnazjum w Płocku. W 1930 roku podjął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, po wcześniejszym uczęszczaniu do Szkoły Sztuk Pięknych, która w 1932 roku przyjęła nazwę Akademii. Tam studiował pod okiem profesora Tadeusza Pruszkowskiego, zdobywając w 1936 roku absolutorium z wyróżnieniem – pierwszą nagrodą. Od 1935 roku był aktywnym członkiem stowarzyszenia plastyków „Grupa Czwarta”, powstałego z inspiracji profesora Pruszkowskiego, w którego skład wchodzili jego najmłodsi uczniowie.

Betley zajmował się malarstwem sztalugowym w różnych technikach, takich jak olej czy akwarela, tworząc pejzaże, sceny rodzajowe, portrety oraz obrazy koni. Jego dorobek artystyczny z okresu przedwojennego został niemal całkowicie zniszczony w wyniku działań wojennych.

W 1948 roku rozpoczął pracę w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych jako asystent, a później adiunkt, a od 1967 roku pełnił funkcję docenta. Choć urodził się w Płocku, przez całe swoje artystyczne życie pozostał związany z Warszawą, gdzie mieszkał, studiował, a także wystawiał swoje prace. Jego silne związki ze stolicą przyczyniły się do tego, że zyskał miano malarza warszawskiego, koncentrując się głównie na malowidłach przedstawiających Stare i Nowe Miasto.

Artysta mieszkał w Warszawie przy ul. Nowolipki 43/4. Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 264-6-10).

Małżeństwo

Od 1935 roku był mężem Hanny Elżbiety z Pachniewskich.

Ordery i odznaczenia

Jan Betley został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które doceniają jego wkład w życie społeczne i publiczne.

• srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 15 lipca 1954,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955.

---

Oceń: Jan Betley

---