Ignacy Gepner

Kultura i sztuka

Ignacy Gepner to postać o bogatym życiorysie, która zasługuje na szczegółowe omówienie. Urodził się 3 września 1802 roku w Płocku, gdzie spędził swoje pierwsze lata. Jego życie zakończyło się 30 lipca 1867 roku w Warszawie.

Był nie tylko polskim oficerem, ale również urzędnikiem, co podkreśla jego wszechstronność i zdolności organizacyjne. Dodatkowo, w swoim wolnym czasie zajmował się również malarstwem jako amator oraz litografią, wykazując swoje artystyczne talenty. Jego działalność artystyczna, mimo że hobbystyczna, świadczy o jego szerokich zainteresowaniach oraz umiejętnościach.

Życiorys

Ignacy Gepner był synem Ignacego Ernesta oraz Anny Barbary z Pohlów. Ukończył Liceum Warszawskie, a w latach 1824–1826 podjął studia na Wydziale Administracyjnym Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu edukacji, od 1826 roku pełnił funkcję aplikanta w stopniu podporucznika w Komisji Rządowej Wojny. Jego działalność wojskowa obejmowała udział w powstaniu listopadowym, gdzie początkowo pełnił rolę pisarza przy audytorze w dywizji piechoty. Od stycznia 1831 roku był audytorem 7 Pułku Piechoty Liniowej, a od czerwca tegoż roku przeszedł do audytora 2 Dywizji Piechoty. Po zakończeniu działań wojennych, Gepner udał się na wygnanie do Prus, gdzie został internowany w Lidzbarku. W styczniu 1832 roku wrócił do Warszawy, gdzie ponownie złożył przysięgę wierności cesarzowi Mikołajowi I.

Po powrocie do stolicy, Ignacy Gepner rozpoczął pracę w Wydziale Skarbowym Komisji Województwa Mazowieckiego. Od 1832 roku funkcjonował w sekretariacie Banku Polskiego, gdzie z czasem awansował na stanowisko naczelnika sekcji. W lutym 1833 roku ukończył służbę wojskową, a w 1834 roku poślubił Antoninę Czyszkowską. W latach trzydziestych XIX wieku, Gepner rozwijał swoje pasje artystyczne, prywatnie ucząc się malarstwa u Aleksandra Kokulara.

Uprawiał malarstwo portretowe oraz rodzajowe, ukazując w swoich pracach życie Warszawy oraz rzemieślników przy pracy. Jego prace były regularnie wystawiane w Warszawie w latach 1836–1850. W początkowych latach jego kariery artystycznej prezentował kopie dzieł Teniersa oraz Lampiego. W 1838 roku wystawił cztery portrety z natury, a w 1841 roku zaprezentował 60 oryginalnych obrazków rodzajowych, z których część wydał w cynkografiach, zdobywając znaczną popularność. W roku 1834 zilustrował książkę „Pielgrzym w Dobromilu” napisaną przez Izabelę Czartoryską. Dodatkowo, w latach 1836–1847, na zlecenie Komisji Województwa Mazowieckiego, Gepner tworzył portrety Mikołaja I, które trafiały do lokalnych magistratów.

Ignacy Gepner zmarł w Warszawie, a jego doczesne szczątki spoczywają na Cmentarzu Powązkowskim.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: IGNACY GEPNER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 28.09.2021 r.]
  2. a b Ignacy Gepner. M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. [dostęp 28.09.2021 r.]

Oceń: Ignacy Gepner

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:24