Władysław Gruberski

W 1886 roku, z inicjatywy rodziców, przeniósł się do Warszawy w celu rozpoczęcia nauki rzeźbiarstwa w pracowni kamieniarskiej. Ponadto uczęszczał na zajęcia prowadzone przez wybitnych nauczycieli, takich jak Jan Kryński oraz Sławomir Celiński. Dalsze kształcenie kontynuował w Krakowie, gdzie w 1893 roku rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych.

Po powrocie do stolicy, intensywnie pracując, zdobył środki na dalszą podróż artystyczną do Wiednia. Następnie osiedlił się w Monachium, a później w Rzymie. Jego podróż artystyczna zakończyła się w Paryżu, gdzie współpracował z wybitnym rzeźbiarzem, Auguste Rodin. Spędził w Paryżu niemal osiemnaście lat, w tym czasie nieustannie podtrzymywał swoje związki z Polską. Po powrocie do kraju objął stanowisko wykładowcy w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.

Gruberski był niezwykle płodnym artystą, tworzącym zarówno plakietki, jak i rzeźby. W jego twórczości szczególne znaczenie miały dzieła upamiętniające członków Organizacji Bojowej PPS, a także płaskorzeźby przedstawiające marszałka Józefa Piłsudskiego oraz prezydenta Ignacego Mościckiego. Jego dorobek artystyczny obejmował także odznakę lotniczą nawigatora oraz liczne portrety znanych osobistości.

W 1912 roku, we wrześniu, ożenił się z aktorką Wiktorią Gruberską w kościele św. Aleksandra w Warszawie. Para doczekała się córki, Danuty, która przyszła na świat 13 września 1915 roku. Życie Władysława Gruberskiego zakończyło się nagle 4 listopada 1933 roku, gdy zmarł na skutek ataku serca. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze B19, rząd 1, miejsce 24.