Kościół pod wezwaniem św. Dominika w Płocku to niezwykle istotna budowla w historii architektury sakralnej Polski. Jako jeden z najstarszych kościołów dominikańskich w kraju, został konsekrowany w latach 1234-1237, co czyni go także najstarszym ceglanym kościołem w regionie Mazowsza.
Umiejscowiony przy ulicy Tadeusza Kościuszki 16, ten zabytek nie tylko stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego miasta, ale także przyciąga licznych turystów oraz osób zainteresowanych historią Polski.
Historia
Historia tej wyjątkowej świątyni sięga roku 1225, kiedy to do Płocka dotarli dominikanie. Dzięki uprzejmości księcia Konrada Mazowieckiego, w 1229 roku powstał wczesnogotycki kościół pod wezwaniem św. Dominika, który został konsekrowany w latach 1234-1237 przez biskupa Guntera. Pierwsza pisemna wzmianka dotycząca kościoła pochodzi z 1237 roku, kiedy biskup Piotr określił granice terenu przekazanego płockim „gościom”. Kolejne odniesienia datowane na 1239 rok dotyczą tragicznego wydarzenia związanego z zabójstwem Jana Czapli, a z 1253 roku z wymienionym odpustem kardynała Hugona o budowie murowanego klasztoru.
Z czasów budowy kościoła, do połowy XIII wieku, zachowały się oszałamiające detale architektoniczne, w tym trójlistnie zamknięty portal z bloków ceramicznych, przypominający elementy zastosowane w kościele dominikanów pw. św. Jakuba w Sandomierzu. Portale wejściowe były umiejscowione od północy oraz zachodu. Po zakończeniu budowy kościoła, przystąpiono do wznoszenia klasztoru oraz dzwonnicy. Niestety, w XV wieku wszystkie te budowle zniszczył pożar.
Na początku XVI wieku do miasta przybyły dominikanki, które zamieszkiwały w tym samym obiekcie co ojcowie dominikanie. W latach 1573-1590 miała miejsce przebudowa kościoła oraz klasztoru, podczas której dodano arkadową fasadę z widokiem na katedrę oraz zbudowano kaplicę, możliwie ufundowaną przez Zofię ze Szczawińskich Rawską. W tym samym okresie do ściany południowej i zachodniej dostawiono krużganki. W 1715 roku wzniesiono na dachu sygnaturkę.
W XVIII wieku dla dominikanek wzniesiono własny dom zakonny, z inicjatywy biskupa Michała Poniatowskiego. W pierwszej połowie XVIII wieku wnętrze kościoła zyskało późnobarokowy wystrój, co podkreślało jego majestat. W 1804 roku Prusacy usunęli zakonników i przekazali świątynię parafii ewangelickiej, natomiast klasztor został przekształcony w archiwum oraz szkołę. W latach 1803-1805 nadbudowano mury oraz wykuto nowe wejście do kościoła, przy czym zmodyfikowano także okna.
W 1939 roku, po rozpoczęciu II wojny światowej, niemieccy okupanci odebrali kościół dawniej parafii ewangelickiej i przekazali go parafii ewangelicko-luterańskiej. Po zakończeniu konfliktu, w 1945 roku, świątynia powróciła do kościoła rzymsko-katolickiego. W 1963 roku dach kościoła pokryto dachówką holenderką, natomiast w 1964 roku utworzono samodzielny ośrodek duszpasterski. Katolicy odzyskali kościół, plebanię oraz dzwonnicę. 18 października 1975 roku biskup płocki Bogdan Sikorski erygował parafię pw. św. Maksymiliana Kolbego, a budynek klasztoru przeznaczono dla płockiej parafii prawosławnej pw. Przemienienia Pańskiego.
Od 2019 roku kościół znajduje się pod opieką Zgromadzenia Misjonarzy Klaretynów, co potwierdza jego znaczenie w społeczności lokalnej oraz dalsze możliwości wsparcia duchowego dla wyznawców.
Architektura
Architektura kościoła św. Dominika w Płocku od razu przyciąga uwagę swoim unikalnym stylem. Prostokątne prezbiterium dla zakonników przylega do nawy, a całość przykryta jest drewnianym stropem, co nadaje jej szczególnego charakteru.
Warto zwrócić uwagę, że tylko zakrystia została podparta sklepieniem. Do dnia dzisiejszego można podziwiać dwa zachowane sklepienia krzyżowo-żebrowe, których datowanie wskazuje na XIII wiek.
Dodatkowo, do kościoła przylegają trzy skrzydła klasztoru, które otaczają czworokątny wirydarz, tworząc harmonijną całość.
Wyposażenie
Wnętrze kościoła św. Dominika w Płocku zachwyca różnorodnością elementów, które przyciągają uwagę odwiedzających. Wśród nich wyróżniają się następujące atrakcje:
- namalowane w 1911 roku przez Jana Betleya stacje drogi krzyżowej,
- cztery drewniane konfesjonały,
- późnobarokowa ambona zdobiona wizerunkami symboli Ewangelistów,
- rokokowy ołtarz główny z krucyfiksem pochodzącym z XVIII wieku,
- marmurowa chrzcielnica zaprojektowana w stylu barokowym z pierwszej połowy XVIII wieku.
Te elementy, obok bogatej historii i atmosfery miejsca, sprawiają, że kościół św. Dominika jest wyjątkowym punktem na mapie Płocka.
Przypisy
- Po wejściu zobaczyli hałdę z ludzkimi kośćmi. Później czaszki, jedną obok drugiej. Odkrycie w krypcie pod płockim kościołem. plock.wyborcza.pl, 10.06.2022 r. [dostęp 13.01.2024 r.]
- a b c d e https://zabytek.pl/pl/obiekty/plock-kosciol-ob-par-pw-sw-dominika
- a b c AndrzejA. Grzybkowski, Gotycka architektura murowana w Polsce, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytu Warszawskiego, 2014, ISBN 978-83-235-1304-9 [dostęp 11.07.2024 r.]
- a b c d Robert M.R.M. Kunkel, Architektura gotycka na Mazowszu, Warszawa: Wydawn. "DiG", 2006, ISBN 978-83-7181-390-0 [dostęp 12.07.2024 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Parafia Matki Boskiej Fatimskiej w Płocku | Parafia św. Wojciecha w Płocku | Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku | Kościół Miłosierdzia Bożego w Płocku | Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku | Parafia św. Stanisława Kostki w Płocku | Kościół św. Stanisława Kostki w Płocku | Kościół św. Benedykta w Płocku | Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku | Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Płocku | Kościół św. Aleksego w Płocku | Kolegiata św. Bartłomieja w Płocku | Parafia św. Bartłomieja w Płocku | Kościół św. Jana Chrzciciela w PłockuOceń: Kościół św. Dominika w Płocku