Antoni Dobrzeniewski

Antoni był synem Aleksandra i Marianny, a jego brat Wojciech Dobrzeniewski również został paulinem i malarzem. Swoje umiejętności artystyczne rozwijał pod okiem Szymona Czechowicza w Warszawie, gdzie uczył się aż do połowy września 1757 roku. Po tym okresie, w połowie listopada 1757 roku, dołączył do klasztoru paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie, gdzie rozpoczął życie jako brat konwers. Profesję zakonną złożył 16 stycznia 1760 roku w konwencie Św. Barbary w Częstochowie.

W ciągu swojej kariery artystycznej Dobrzeniewski tworzył wiele obrazów olejnych do ołtarzy w kościołach paulińskich oraz dla potrzeb zakonnych. Wśród jego najbardziej znanych dzieł znajdują się takie obrazy jak Ecce Homo z 1766 roku, Mater Dolorosa, który znajduje się w kościele podominikańskim w Sieradzu, oraz Opat Michał Kosmowski oddający alumnów pod opiekę Matki Boskiej Częstochowskiej w ołtarzu kaplicy alumnatu w Trzemesznie. Ponadto w kaplicy Jabłonowskich na Jasnej Górze namalował dzieło Siedmiu archaniołów.

Dobrzeniewski miał również znaczący wkład w renowację dzieł sztuki, tak jak w przypadku obrazu Matki Boskiej w kościele oo. Paulinów Na Skałce w Krakowie. W roku 1759 współpracował z malarzem Tarczałowicem, aby wymalować refektarz nowicjacki na Jasnej Górze. Pięć lat później, w 1765 roku, wykonał polichromię w kościele oo. Paulinów oraz w kaplicy Chrystusa Nazarejskiego w Łęczeszycach, gdzie zilustrował różne wizerunki świętych na tle iluzjonistycznej architektury.

Rok 1766 był dla niego czasem rozwoju, gdyż spędził go pod kierunkiem Stanisława Stroińskiego we Lwowie, doskonaląc swoje umiejętności w zakresie malarstwa ściennego. Po powrocie do kraju zrealizował wiele prac malarskich na Jasnej Górze, w tym malowidła w kaplicy Jezusa Nazareńskiego. W 1774 roku razem z bratem Wojciechem, przyjmującym imię zakonne Jeremiasz, przemalowali XVII-wieczne obrazy w sali Rycerskiej oraz stworzyli portret króla Stanisława Augusta.

W 1780 roku w konwencie Św. Barbary w Częstochowie zajął się renowacją obrazu Święci Paweł i Antoni, który wisiał nad wejściem do biblioteki. Kreował również fresk Chrystus wśród doktorów Kościoła na sklepieniu tej biblioteki. W latach 1782–1783 pracował nad odnawianiem fragmentów polichromii Karola Dankwarta w refektarzu oraz współpracował z bratem przy renowacji kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej.

Jego ostatnim dziełem była dekoracja malarska kościoła Paulinów we Włodawie w 1784 roku, gdzie wykonał m.in. Gloryfikację św. Ludwika na sklepieniu prezbiterium. Niestety, w trakcie prac malarskich we Włodawie zmarł, a jego ciało zostało pochowane w podziemiach tamtejszego kościoła. Dzieło zostało dokończone przez Gabriela Sławińskiego, w izolowanym wsparciu Wojciecha Dobrzeniewskiego.