Józef Kalinowski (polityk)

Polityka i administracja

Józef Kalinowski, znany również jako Romuald Iwanicki, był postacią znaczącą w polskiej polityce XX wieku. Urodził się 1 sierpnia 1912 roku w Płocku, a swoje życie zakończył 21 listopada 1975 roku w Warszawie.

Był długoletnim działaczem komunistycznym, pełniąc funkcje w różnych strukturach partii. W latach 1945–1946 sprawował urząd I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Kielcach, co stanowiło początek jego kariery politycznej.

Następnie, w latach 1947–1949, był I sekretarzem KW PPR/PZPR w Rzeszowie. Jego zaangażowanie w działania partii przyczyniło się do dalszego umocnienia jego pozycji w strukturach władzy.

W latach 1951–1953 Kalinowski pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie. Jednocześnie był również posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz do Sejmu PRL I kadencji.

Dzięki swojej działalności w partii, Kalinowski został zastępcą członka, a później członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1953–1965 kierował Biurem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, co dodatkowo wzmocniło jego wpływy w polskiej polityce.

Życiorys

Józef Kalinowski był synem Romana Iwanickiego, znanego działacza KPP. Po zakończeniu edukacji w włocławskiej szkole podstawowej, rozpoczął naukę zawodu tokarza. W 1930 roku wstąpił w szeregi Komitetu Miejskiego KZMP. Jego działalność polityczna przyniosła mu aresztowanie 31 sierpnia 1931 za kolportaż komunistycznych odezw w Płocku. Od 1932 roku pełnił funkcję sekretarza komórki KZMP w tym mieście, a także członka KPP. Już 3 lutego 1933 roku został zatrzymany przez policję podczas rozklejania plakatów komunistycznych i skazany na 1,5 roku więzienia, jednak po apelacji odzyskał wolność w sierpniu tego samego roku.

Po wyjściu na wolność, Kalinowski zasiadł w KM KPP w Płocku, a także w egzekutywie MOPR. Angażował się jako instruktor Wydziału Rolnego Komitetu Okręgowego KPP Płock-Ciechanów i prowadził działalność agitacyjną wśród chłopów. W 1936 roku, jego aktywność doprowadziła do trzech aresztowań związanych z organizowaniem strajków. Został bowiem osadzony w Berezie Kartuskiej 14 stycznia 1937 roku, gdzie przebywał do kwietnia tego samego roku. W wyniku współpracy z Janem Turlejskim, wyrobił fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Kalinowski, które używał od tego momentu.

Po wojnie, w listopadzie 1939 roku, osiedlił się w Warce i przystąpił do grupy komunistycznej w lokalnej fabryce w 1940 roku. Od wiosny 1942 roku związał się z Polską Partią Robotniczą (PPR), gdzie organizował struktury partyjne w powiatach grójeckim, łowickim oraz żyrardowskim. 1 lutego 1943 roku objął stanowisko sekretarza KO KPP Warszawa-Lewa Podmiejska, a od października tego samego roku przeszedł do Prawa Podmiejskiego. W dniu 26 lutego 1945 roku został mianowany sekretarzem wojewódzkim PPR w Kielcach, a 3 maja 1945 roku uzyskał mandat posła do Krajowej Rady Narodowej (KRN). W 1952 roku ponownie zasiadł w Sejmie PRL, reprezentując okręg Zamość, a po I Zjeździe PPR w grudniu 1945 roku stał się zastępcą członka KC PPR.

W związku z jego postawą podczas pogromu kieleckiego, 25 września 1946 roku, Kalinowski został przeniesiony na stanowisko II sekretarza KW. Na plenum KC na przełomie sierpnia i września 1948 roku publicznie poparł Bolesława Bieruta, krytykując równocześnie Władysława Gomułkę oraz Bieńkowskiego. Od 17 marca 1947 roku do 4 października 1949 roku pełnił funkcję sekretarza wojewódzkiego partii w Rzeszowie. Kalinowski był delegatem na Zjazd Zjednoczeniowy PPR i PPS, który odbył się jako I Zjazd PZPR. Po zakończeniu nauki w Szkole Partyjnej przy KC PZPR w 1951 roku, został I sekretarzem KW PZPR w Lublinie, gdzie odpowiadał za przymusowe kolektywizacje. Z tego powodu 16 października 1953 roku został odwołany z zajmowanego stanowiska.

Wkrótce po tym został kierownikiem Biura Ogólnopolskiego Komitetu FJN. Na III Zjeździe PZPR w 1959 roku dołączył do grona członków KC. Po 1966 roku przeszedł na rentę z tytułu zasług. Jego życie osobiste również ma znaczenie; był żonaty ze Stefanią Buczek, która żyła w latach 1909-1987. Kalinowski zmarł w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D33-4-3).

Ordery i odznaczenia

Józef Kalinowski, znany ze swojej działalności politycznej, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Partyzancki,
  • Medal za Warszawę 1939–1945 (otrzymany 17 stycznia 1946).

Przypisy

  1. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)” - jako mjr Kalinowski pseud. „Kukułka”.
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 25.11.2019 r.]

Oceń: Józef Kalinowski (polityk)

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:16