Stefan Szczęsny

Po ukończeniu zaledwie trzech klas rosyjskiej szkoły podstawowej, Szczęsny rozpoczął pracę jako stolarz. Już w młodym wieku angażował się w różne inicjatywy, biorąc udział w pochodach pierwszomajowych oraz strajkach w latach 1908 i 1909. W trakcie tych wydarzeń nawiązał kontakt z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL), do której ostatecznie dołączył.

W 1914 roku został powołany do rosyjskiej armii, gdzie brał udział w walkach toczonych na terenach Prus, Polski oraz Rumunii. W trakcie działań wojennych został dwukrotnie ranny, co doprowadziło do jego hospitalizacji w Rostowie nad Donem. To właśnie tam, w 1917 roku, zastała go rewolucja październikowa, a Szczęsny nawiązał współpracę z Radami Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.

Po powrocie do kraju w grudniu 1917 roku, jego działalność polityczna nabrała nowego impetu. Od grudnia 1918 roku przystąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP/KPP), gdzie aktywnie uczestniczył w organizowaniu strajków i demonstracji robotniczych. Jego zaangażowanie nie pozostało jednak bez konsekwencji - w 1923 roku został aresztowany pod zarzutem planowania wysadzenia Cytadeli Warszawskiej, ale po kilku miesiącach wypuszczono go z braku dowodów.

Znajdując się w obliczu ciągłych represji, Szczęsny miał jeszcze wiele trudnych doświadczeń; w 1924 roku został ponownie aresztowany i skazany na pięć lat więzienia. Po opuszczeniu murów więziennych, pozostawał pod stałym nadzorem policji. Podczas II wojny światowej pracował jako stolarz w różnych niemieckich firmach, jednak jego działalność opozycyjna nie pozostawała niezauważona. W 1944 roku gestapo aresztowało go za antyniemieckie wystąpienia wśród polskich robotników, gdzie przeszedł przez brutalne śledztwo.

Po zakończeniu wojny, Szczęsny zajął stanowisko sekretarza Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Płocku. W latach 1946-1953 pełnił obowiązki funkcjonariusza Urzędu Bezpieczeństwa, gdzie w latach 1950-1951 był zastępcą szefa PUBP w Siedlcach, a następnie w Płocku. W 1953 roku, z powodu pogarszającego się stanu zdrowia, został zwolniony z pracy w UB i podjął pracę w przedsiębiorstwie budowlanym w Płocku.

Stefan Szczęsny zostawił po sobie nie tylko ślad w historii lokalnej, ale również został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za swoje zasługi i zaangażowanie w działalność polityczną i społeczną.