Natan Bresler

Urodził się w rodzinie żydowskiej o inteligencji, jako syn Moszka Wolfa. W trakcie swojego kształcenia w płockim gimnazjum, związał się z młodzieżowymi kółkami socjalistycznymi. Już pod koniec roku 1907 przyjął rolę członka Socjaldemokratycznej Partii Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). W latach 1908-1914 przebywał na emigracji, głównie w Niemczech oraz Szwajcarii, gdzie angażował się w zagranicznych sekcjach SDKPiL. Jego bliska współpraca z Zarządem Głównym partii pozwoliła mu aktywnie brać udział w redagowaniu partyjnych publikacji i organizacji techniki partyjnej.

Po wybuchu I wojny światowej, Bresler wrócił do Płocka, gdzie szybko znalazł się w gronie czołowych działaczy partyjnych. W roku 1918 odegrał kluczową rolę w przygotowaniach do zjednoczenia SDKPiL z Polską Partią Socjalistyczną - Lewicą (PPS-Lewica), a w grudniu tegoż roku współtworzył organizację Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP), a następnie Komunistycznej Partii Polski (KPP) w Płocku. Od stycznia 1919 roku był członkiem komitetu KPRP w tym mieście oraz aktywnym działaczem Klubu Robotniczego imienia Tadeusza Rechniewskiego.

W marcu 1919 roku Bresler osiedlił się w Rosji Sowieckiej, gdzie wstąpił do Rosyjskiej Partii Komunistycznej (Bolszewików) (RKP(b)). Począwszy od czerwca 1919 roku, pracował w Komisariacie do Spraw Polskich, który był częścią Ludowego Komisariatu do Spraw Narodowościowych Rosyjskiej Federacyjnej Republiki Radzieckiej (RFSRR) w Moskwie. Użytecznością jego doświadczenia było także włączenie go do Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego (WCIK) RFSRR w sierpniu 1919 roku.

Bresler aktywnie działał również w moskiewskiej grupie KPRP/KPP i często zostawał delegowany przez Centralny Komitet Wykonawczy (CKW) do terenowych grup KPRP w Rosji. W lipcu 1920 roku, na zlecenie Międzynarodówki Komunistycznej (Komintern), został wysłany do Berlina, a później kierowanie go przez KC KPRP do pracy w zagranicznych ośrodkach partii, w których działał aż do końca 1928 roku. Jego praca koncentrowała się głównie w Gdańsku i Berlinie, gdzie przyczynił się do organizacji kontaktów i działań wydawniczych.

W styczniu 1929 roku, kierownictwo KC KPP postanowiło skierować go do ZSRR, gdzie do 1936 roku pełnił funkcję kierownika działu zagranicznego Aerofłotu oraz sekretarza organizacji partyjnej WKP(b) w tej instytucji. Po tym okresie, jego działalność skierowała się ku redakcji sekcji niemieckiej i polskiej w Głównym Urzędzie do Spraw Literatury i Wydawnictw. Niestety, 22 lipca 1937 roku został aresztowany przez NKWD, a następnie stracony podczas wielkiej czystki. Pośmiertnie zrehabilitowano go w roku 1956.