Cecylia Gumplowiczowa

W niewielkiej rodzinie kupieckiej czuła, że musi pomagać tym, którzy są w potrzebie. Jej dobra wola i skromność przyciągnęły uwagę wielu, a gdy przeniosła się do Warszawy, szybko znalazła się w gronie osób zaangażowanych w działalność PPS. W konspiracji brała na siebie zadania organizacyjne, dotyczące między innymi koordynacji spotkań i transportu materiałów, a także wsparcia dla więźniów politycznych.

Cecylia angażowała się w różnorodne działania, w tym zapewnianie noclegów, transport ludzi oraz przygotowywanie paczek dla strajkujących. Współpracowała blisko z Marią Paszkowską. Jej mieszkanie przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie stało się ważnym miejscem spotkań aktywistów.

Przez swoją aktywną działalność szybko zwróciła na siebie uwagę carskich władz, co skutkowało kilkoma aresztowaniami. Aby uniknąć dalszych represji, Cecylia zdecydowała się na wyemigrowanie, najpierw do Paryża, a następnie do Krakowa w 1902 roku, gdzie kontynuowała pracę w zagranicznej komórce PPS. W Krakowie stała się orędowniczką emancypacji kobiet, pisząc i redagując pismo "Robotnica".

W januarze 1910 roku zawarła związek małżeński z Władysławem Gumplowiczem, który również był aktywistą i redaktorem. Wspólnie z mężem utrzymywali bliskie kontakty z Józefem Piłsudskim. Oprócz działalności partyjnej, angażowała się w ogólnopolskie działania wspierające Legiony Polskie w czasie I wojny światowej.

Po wojnie, w której odegrała istotną rolę, Cecylia Gumplowiczowa zmarła 5 sierpnia 1930 roku w Warszawie, gdzie została pochowana w cmentarzu ewangelicko-reformowanym. Za swoją działalność została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Niepodległości.

Warto również wspomnieć o jej siostrze, Esterze, która była lekarzem oraz aktywistką lewicową, działającą w PPS oraz KPP.