Teofil Tugendhold

---

Życiorys

Teofil Tugendhold rozpoczął swoją edukację od ukończenia gimnazjum w Warszawie. Następnie zdecydował się na studia na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego. Po wszystkich egzaminach uzyskał tytuł prowizora farmacji w 1888 roku, kontynuując naukę w Moskwie. W 1890 roku osiedlił się w Maciejowicach, nieopodal Siedlec, gdzie przejął zarządzanie apteką. Trzy lata później związał się z Łodzią, gdzie objął stanowisko kierownika apteki szpitala im. Izraela i Leony Poznańskich, prowadząc ją aż do jej zamknięcia w 1932 roku. Po zamknięciu apteki, swoją karierę kontynuował w laboratorium badań łódzkiej Kasy Chorych, jednakże z powodu zaawansowanego wieku krótko pełnił tę funkcję.

Tugendhold był aktywnym członkiem różnych organizacji. Należał do Związku Bibliotekarzy Polskich oraz był honorowym członkiem Łódzkiego Stowarzyszenia Aptekarzy. Komponował swoje działania w ramach Związku Zawodowego Farmaceutów Pracowników RP, a także brał udział w Kongresie Farmaceutów w Hadze. Jako wiceprezes Polskiego Towarzystwa Esperantystów, był również członkiem zarządu łódzkiego Muzeum Nauki i Sztuki, a w późniejszym czasie dołączył do Towarzystwa Muzeum Nauki i Sztuki. Dodatkowo, pełnił funkcję kierownika Biblioteki Towarzystwa Farmaceutów.

Działalność naukowa

Oprócz swoich obowiązków zawodowych, Tugendhold aktywnie uczestniczył w działalności naukowej. Był autorem wielu publikacji, które ukazały się m.in. w czasopismach „Farmacja”, „Wiadomościach Farmaceutycznych”, „Kronice Farmaceutycznej”, oraz w niemieckiej „Pharmazeutische Zeitung(inne języki)”. Zainteresowania naukowe koncentrowały się na historii farmacji, co znalazło odzwierciedlenie w jego pracach, takich jak: „O zwierzętach w medycynie dawnej i dzisiejszej”, „Farmakopeja – jej powstanie i rozwój historyczny”, “Lekopisy, ich rozwój i znaczenie dla farmacji”.

Nie zaniedbywał również tematów ziołolecznictwa i medycyny naturalnej, a również zagadnień związanych z funkcjonowaniem aptek i zarządzania lekami. W 1900 roku, współpraca z Sewerynem Sterlingiem i L. Sikorskim zaowocowała broszurą „Sposoby przepisywania leków in praxis pauperum”, poświęconą oszczędnemu przepisywaniu leków. Jego odczyt „Zarys Historyczny Aptekarstwa” zaprezentowany na I Zjeździe Aptekarzy Królestwa Polskiego w 1912 roku ukazuje jego głębokie zrozumienie farmacji, jak i „Dzieje i rozwój chemii farmaceutyczne”.

Prócz tematów farmaceutycznych, jego zainteresowania obejmowały szeroki zakres, w tym krytykę Szekspira, którą podjął w artykule zatytułowanym „Szekspir i jego wiedza ludowa i wiadomości o Polsce” opublikowanym w „Gazecie Łódzkiej”. W tygodniku „Prawda” ukazał się również artykuł „Amulety”, zajmujący się przedmiotami magicznymi. Przez całe życie zgromadził obszerny księgozbiór farmaceutyczny, zawierający ponad 800 tomów, który ostatecznie przekazał Wydziałowi Farmacji Uniwersytetu Warszawskiego.

Życie prywatne

Teofil Tugendhold pochodził z rodziny żydowskiej. Był synem Debory (Dwojry) z domu Poznańskiej (1821–1893), która była siostrą Izraela Poznańskiego, oraz doktora Saumela Tugendholda. Miał także brata Jakuba Tugendholda. Jego żoną była Felicja Tugendhold, urodzona w 1861 roku.

---

Oceń: Teofil Tugendhold

---