Janusz Supniewski

---

Życiorys

Janusz Supniewski przyszedł na świat w rodzinie Michała, który był urzędnikiem miejskim, oraz Antoniny z Widulińskich. W 1917 roku zakończył naukę w gimnazjum Macierzy Polskiej, zlokalizowanym w Płocku, a następnie rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Jednakże już w roku 1918 przerwał swoją edukację, decydując się na ochotniczy wstęp do Wojska Polskiego, w którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1920 roku pracował w Sanatorium PCK w Zakopanem, a następnie został zatrudniony w Szpitalu Chorób Zakaźnych w Płocku. Po powrocie do studiów w 1921 roku, zakończył je z sukcesem w 1925, zdobywając tytuł doktora nauk medycznych. W tym samym czasie łączył studia z pracą w różnych instytucjach medycznych. W latach 1926-1927 kontynuował naukę w University of Illinois, gdzie uzyskał doktorat z chemii. W 1929 roku zrobił habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, a już rok później objął stanowisko profesora i kierował Zakładem Farmakologii.

W dniu 6 listopada 1939 roku, Janusz Supniewski został zatrzymany przez gestapo razem z grupą krakowskich naukowców i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po jego uwolnieniu w lutym 1940, pracował w jednej z aptek w Krakowie oraz w Ubezpieczalni Społecznej. Po zakończeniu II wojny światowej, powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie zyskał miano wykładowcy, a także kilkukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Farmacji.

Od 1930 roku był aktywnym członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 roku miał status członka korespondenta. W 1961 roku został członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Janusz Supniewski był nie tylko organizatorem, ale również pierwszym dyrektorem Zakładu Farmakologii PAN, funkcję tę pełnił od 1954 do końca życia. W latach 1938-1939 pracował jako doradca naukowy w Krakowskich Zakładach Farmaceutycznych „Polfa”.

Jego prace badawcze oraz współpraca z przemysłem farmaceutycznym przyczyniły się do opracowania syntetycznych metod produkcji wielu nowatorskich leków. Koncentrował się głównie na lekach przeciwdziałających gruźlicy, nowotworom i cukrzycy, a także na antybiotykach. W polskim leczeniu wprowadził takie substancje jak meskalina, chloromycetyna, izoniazyd oraz kwas askorbinowy.

Janusz Supniewski jest również autorem(wkłady) około 300 prac naukowych, w tym takich dzieł jak: „Farmakologia” (1935), „Receptura” (1957), „Badania nad miażdżycą doświadczalną” (przeprowadzane w latach 1956-61) oraz podręcznika „Preparatyka nieorganiczna”, wydanego przez PWN (1958).

Odszedł z życia w Krakowie i spoczął w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXVII-płd1-1).

Ordery i odznaczenia

Janusz Supniewski, jako wybitna postać, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 lipca 1951 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 13 stycznia 1955 roku.

---

Oceń: Janusz Supniewski

---