Jerzy Maria Pniewski to postać znacząca w polskiej nauce, urodził się 1 czerwca 1913 roku w Płocku. Jego życie zakończyło się 16 czerwca 1989 roku w Warszawie, gdzie pozostawił po sobie trwały ślad w dziedzinie fizyki.
W 1954 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Warszawskim, odgrywając kluczową rolę w rozwoju tej instytucji. Jego praca naukowa i dydaktyczna przyczyniła się do kształcenia wielu pokoleń fizyków w Polsce.
Życiorys
Jerzy Maria Pniewski przyszedł na świat w rodzinie Henryka, nauczyciela matematyki i Amelii z Babeckich. Z sukcesem ukończył gimnazjum im. Stanisława Małachowskiego w Płocku i w 1930 roku podjął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na trzecim roku edukacji dodał do swojego programu również kierunek fizyki. Już podczas studiów, w 1935 roku, został asystentem prof. Stefana Pieńkowskiego w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej UW. Ukończone studia zaowocowały uzyskaniem dyplomu magistra matematyki w 1936, a półtora roku później zakończył także studia fizyczne.
W okresie niemieckiej okupacji, Pniewski aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu oraz brał udział w seminariach fizycznych, które były prowadzone przez prof. Pieńkowskiego. Po wojnie, kontynuował swoją karierę naukową i został awansowany na adiunkta UW. Wykładał matematykę, głównie dla studentów kierunku chemii, równocześnie prowadząc Zakład Fizyki w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
W listopadzie 1948 roku wyjechał na dwuletni staż w ramach pracowni fizyki jądrowej Uniwersytetu w Liverpoolu. Po powrocie do Warszawy, w 1951 roku, dzięki badaniom przeprowadzonym w Anglii, obronił pracę doktorską. W 1954 roku został profesorem nadzwyczajnym, a dziewięć lat później, w 1963 roku, profesorem zwyczajnym.
W swoim dorobku naukowym Pniewski zajmował się doświadczalną fizyką subatomową, koncentrując się na zjawiskach jądrowych i cząstek elementarnych. Wraz z Marianem Danyszem, w 1952 roku, odkrył pierwsze hiperjądro i kilka lat później, w 1962 roku, stany izomeryczne hiperjąder.
W latach 1953–1958 oraz 1962–1975 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW. Dodatkowo, był kierownikiem Warszawskiego Oddziału Zakładu Fizyki Wielkich Energii Instytutu Badań Jądrowych w Świerku oraz kierownikiem Katedry Fizyki Cząstek Elementarnych, a także dziekanem Wydziału Fizyki UW w latach 1975–1981.
Na XXXV Zjeździe Fizyków Polskich, który odbył się w Białymstoku, Andrzej Kajetan Wróblewski z Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW przedstawił referat na temat „Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro”, w którym krótko scharakteryzował rozwój fizyki w Polsce XX wieku. W jego podsumowaniu wskazano na wkład Polaków w światową fizykę, zwłaszcza wymieniając czterech fizyków, którzy osiągnęli przełomowe odkrycia, równe tym na miarę Nagrody Nobla: Mariana Smoluchowskiego, Mariana Danysza, Jerzego Pniewskiego oraz Karola Olszewskiego. Warto zauważyć, że wśród wybitnych naukowców wymieniono także Marię Skłodowską-Curie, chociaż w świecie jest uznawana głównie za obywatelkę francuską.
Pniewski był również aktywnym członkiem Polskiej Akademii Nauk, gdzie uzyskał tytuł korespondenta w 1964 oraz rzeczywistego członka w 1971. Ponadto, miał zaszczyt być członkiem Heidelberskiej Akademii Nauk i nosił tytuł członka honorowego Towarzystwa Naukowego Płockiego.
Ostatecznie, Jerzy Pniewski zmarł w Warszawie. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany w kwaterze 294-5-12.
Ordery i odznaczenia
Jerzy Pniewski był osobą o niezwykłych osiągnięciach, które zostały docenione poprzez liczne nagrody i odznaczenia. Jego wkład w rozwój kultury i społeczeństwa został uhonorowany między innymi poprzez:
- order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1964 roku,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczony w 1974 roku,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 28 września 1954 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955 roku,
- Medal Mariana Smoluchowskiego, przyznany w 1969 roku.
Nagrody i wyróżnienia
Jerzy Pniewski zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które stanowią dowód na jego wkład w rozwój nauki.
- Nagroda Państwowa II stopnia przyznana w 1955 roku za odkrycie zjawiska hiperonu związanego,
- nominacja do nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, która miała miejsce w 1965 roku,
- Nagroda „Problemów”, którą otrzymał w 1967 roku za osiągnięcia w popularyzacji nauki,
- tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Lyonie (1975) oraz Heidelbergu (1980).
Przypisy
- Andrzej Kajetan Wróblewski: Pniewski Jerzy Maria. Giganci Nauki. [dostęp 27.02.2024 r.]
- a b c d Jerzy Pniewski (1913–1989) Fundacja Panteon Narodowy [dostęp 27.02.2024 r.]
- Nagrody Naukowe imienia Smoluchowskiego [dostęp 27.02.2024 r.]
- Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 16.06.2024 r.]
- Nomination%20Archive [online], NobelPrize.org, 01.04.2020 r. [dostęp 22.04.2021 r.] (ang.).
- Cmentarz Stare Powązki: ANTONI CYWIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
- Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20.07.1964 r., s. 2.
- Odznaczenia państwowe przyznane pracownikom Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1974 [w:] „Roczniki Uniwersytetu Warszawskiego”, T. 14–16, Warszawa: UW-PWN, 1975, s. 293.
- M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- Andrzej Kajetan Wróblewski (Instytut Fizyki Doświadczalnej UW): Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro. labfiz.uwb.edu.pl. [dostęp 31.08.2012 r.] (pol.).
- Pniewski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 06.10.2021 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Julian Flatau | Jacek Staszewski | Antonina Machczyńska | Jolanta Załęczny | Janusz Rulka | Leszek Konieczny (biochemik) | Teofil Tugendhold | Janusz Supniewski | Marian Kujawski | Anna Wałek-Czernecka | Krystyna Szafraniec | Feliks Rudomski | Magdalena Król | Jadwiga Konieczna-Twardzikowa | Leszek Zaleski | Stanisław Garlicki (1875–1935) | Bożena Wagner | Jan Lutyński | Stanisław Balcerzyk | Franciszek Korwin-SzymanowskiOceń: Jerzy Pniewski