Jerzy Pniewski


Jerzy Maria Pniewski to postać znacząca w polskiej nauce, urodził się 1 czerwca 1913 roku w Płocku. Jego życie zakończyło się 16 czerwca 1989 roku w Warszawie, gdzie pozostawił po sobie trwały ślad w dziedzinie fizyki.

W 1954 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Warszawskim, odgrywając kluczową rolę w rozwoju tej instytucji. Jego praca naukowa i dydaktyczna przyczyniła się do kształcenia wielu pokoleń fizyków w Polsce.

Życiorys

Jerzy Maria Pniewski przyszedł na świat w rodzinie Henryka, nauczyciela matematyki i Amelii z Babeckich. Z sukcesem ukończył gimnazjum im. Stanisława Małachowskiego w Płocku i w 1930 roku podjął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na trzecim roku edukacji dodał do swojego programu również kierunek fizyki. Już podczas studiów, w 1935 roku, został asystentem prof. Stefana Pieńkowskiego w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej UW. Ukończone studia zaowocowały uzyskaniem dyplomu magistra matematyki w 1936, a półtora roku później zakończył także studia fizyczne.

W okresie niemieckiej okupacji, Pniewski aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu oraz brał udział w seminariach fizycznych, które były prowadzone przez prof. Pieńkowskiego. Po wojnie, kontynuował swoją karierę naukową i został awansowany na adiunkta UW. Wykładał matematykę, głównie dla studentów kierunku chemii, równocześnie prowadząc Zakład Fizyki w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W listopadzie 1948 roku wyjechał na dwuletni staż w ramach pracowni fizyki jądrowej Uniwersytetu w Liverpoolu. Po powrocie do Warszawy, w 1951 roku, dzięki badaniom przeprowadzonym w Anglii, obronił pracę doktorską. W 1954 roku został profesorem nadzwyczajnym, a dziewięć lat później, w 1963 roku, profesorem zwyczajnym.

W swoim dorobku naukowym Pniewski zajmował się doświadczalną fizyką subatomową, koncentrując się na zjawiskach jądrowych i cząstek elementarnych. Wraz z Marianem Danyszem, w 1952 roku, odkrył pierwsze hiperjądro i kilka lat później, w 1962 roku, stany izomeryczne hiperjąder.

W latach 1953–1958 oraz 1962–1975 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW. Dodatkowo, był kierownikiem Warszawskiego Oddziału Zakładu Fizyki Wielkich Energii Instytutu Badań Jądrowych w Świerku oraz kierownikiem Katedry Fizyki Cząstek Elementarnych, a także dziekanem Wydziału Fizyki UW w latach 1975–1981.

Na XXXV Zjeździe Fizyków Polskich, który odbył się w Białymstoku, Andrzej Kajetan Wróblewski z Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW przedstawił referat na temat „Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro”, w którym krótko scharakteryzował rozwój fizyki w Polsce XX wieku. W jego podsumowaniu wskazano na wkład Polaków w światową fizykę, zwłaszcza wymieniając czterech fizyków, którzy osiągnęli przełomowe odkrycia, równe tym na miarę Nagrody Nobla: Mariana Smoluchowskiego, Mariana Danysza, Jerzego Pniewskiego oraz Karola Olszewskiego. Warto zauważyć, że wśród wybitnych naukowców wymieniono także Marię Skłodowską-Curie, chociaż w świecie jest uznawana głównie za obywatelkę francuską.

Pniewski był również aktywnym członkiem Polskiej Akademii Nauk, gdzie uzyskał tytuł korespondenta w 1964 oraz rzeczywistego członka w 1971. Ponadto, miał zaszczyt być członkiem Heidelberskiej Akademii Nauk i nosił tytuł członka honorowego Towarzystwa Naukowego Płockiego.

Ostatecznie, Jerzy Pniewski zmarł w Warszawie. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany w kwaterze 294-5-12.

Ordery i odznaczenia

Jerzy Pniewski był osobą o niezwykłych osiągnięciach, które zostały docenione poprzez liczne nagrody i odznaczenia. Jego wkład w rozwój kultury i społeczeństwa został uhonorowany między innymi poprzez:

  • order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1964 roku,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczony w 1974 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 28 września 1954 roku,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955 roku,
  • Medal Mariana Smoluchowskiego, przyznany w 1969 roku.

Nagrody i wyróżnienia

Jerzy Pniewski zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które stanowią dowód na jego wkład w rozwój nauki.

  • Nagroda Państwowa II stopnia przyznana w 1955 roku za odkrycie zjawiska hiperonu związanego,
  • nominacja do nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, która miała miejsce w 1965 roku,
  • Nagroda „Problemów”, którą otrzymał w 1967 roku za osiągnięcia w popularyzacji nauki,
  • tytuł doktora honoris causa uniwersytetów w Lyonie (1975) oraz Heidelbergu (1980).

Przypisy

  1. Andrzej Kajetan Wróblewski: Pniewski Jerzy Maria. Giganci Nauki. [dostęp 27.02.2024 r.]
  2. a b c d Jerzy Pniewski (1913–1989) Fundacja Panteon Narodowy [dostęp 27.02.2024 r.]
  3. Nagrody Naukowe imienia Smoluchowskiego [dostęp 27.02.2024 r.]
  4. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 16.06.2024 r.]
  5. Nomination%20Archive [online], NobelPrize.org, 01.04.2020 r. [dostęp 22.04.2021 r.] (ang.).
  6. Cmentarz Stare Powązki: ANTONI CYWIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
  7. Lista odznaczonych [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20.07.1964 r., s. 2.
  8. Odznaczenia państwowe przyznane pracownikom Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1974 [w:] „Roczniki Uniwersytetu Warszawskiego”, T. 14–16, Warszawa: UW-PWN, 1975, s. 293.
  9. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  10. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/201 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  11. Andrzej Kajetan Wróblewski (Instytut Fizyki Doświadczalnej UW): Fizyka w Polsce wczoraj, dziś i jutro. labfiz.uwb.edu.pl. [dostęp 31.08.2012 r.] (pol.).
  12. Pniewski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 06.10.2021 r.]

Oceń: Jerzy Pniewski

Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:16