Anna Wałek-Czernecka była wybitną postacią w dziedzinie botaniki, urodzoną 20 marca 1890 roku w Płocku. Jej praca naukowa oraz zaangażowanie w edukację miały znaczący wpływ na rozwój polskiej botaniki.
W ciągu swojej kariery związana była z Uniwersytetem Łódzkim, gdzie pełniła rolę profesora. Poświęcenie i pasja Anny Wałek-Czerneckiej do nauki miały swoje źródło w jej wczesnych latach życia i kontynuowały się aż do jej śmierci 6 stycznia 1978 roku w Łodzi.
Nauka, studia, praca
Anna Wałek-Czernecka przyszła na świat w rodzinie żydowskiej, jako jedno z pięciu dzieci Mojżesza Altberga, który pełnił funkcję księgowego oraz angażował się w działalność społeczną, a przez wiele lat był prezesem Banku Spółdzielczego w Płocku. Jej matka, Paulina (Perla) z domu Golde, była nauczycielką muzyki. W rodzinie były jeszcze inne dzieci: bracia Lucjan, który został adwokatem, oraz Józef, architekt, który niestety zginął w 1939 roku, a także siostry Emma, utalentowana pianistka, oraz Maria, pełniąca rolę bibliotekarki.
Naukę w miejscowym gimnazjum przerwała Anna w 1904 roku, kiedy to rozpoczął się strajk szkolny. W 1909 roku, po uzyskaniu matury w Szwajcarii, rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Bernie. Swoją edukację kontynuowała do 1913 roku w Bernie, Paryżu i Genewie, gdzie zdobyła tytuł magistra. W 1917 roku wróciła do Polski, gdzie rozpoczęła pracę jako młodszy asystent w Zakładzie Anatomii i Cytologii Roślin Uniwersytetu Warszawskiego. W 1922 roku obroniła doktorat w tej samej instytucji.
W 1928 roku Anna przeniosła się do Politechniki Warszawskiej, gdzie w ramach stypendium państwowego, na zlecenie Ministerstwa Komunikacji oraz Instytutu Naukowego Lasów Państwowych, prowadziła badania w Zakładzie Technologii Organicznej i Fermentacji. Jej prace obejmowały badania grzybów powodujących zniszczenia podkładów kolejowych.
W czasie II wojny światowej przebywała poza Warszawą, a w latach 1941–1945 pracowała jako nauczycielka w prywatnych domach w miejscowościach podwarszawskich, takich jak Pawłowice i Zalesie. Po zakończeniu konfliktu, wiosną 1945 roku, wraz z profesorem Franciszkiem Skupieńskim rozpoczęła działalność na rzecz tworzenia Katedry i Zakładu Anatomii i Cytologii Roślin w przyszłym Uniwersytecie Łódzkim, gdzie pracowała do 1952 roku jako adiunkt.
Równolegle, od 1948 roku była wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi, gdzie od 1952 roku, jako samodzielny profesor kontraktowy, kierowała Zakładem Botaniki Ogólnej. 19 lutego 1955 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego. Po fuzji WSP z Uniwersytetem Łódzkim w 1956 roku, kontynuowała pracę w nowej instytucji, inicjując badania cytoenzymatyczne komórek roślinnych, które miały charakter pionierski na poziomie światowym. Anna przeszła na emeryturę w 1960 roku, ale pozostawała w kontakcie z uczelnią aż do końca swojego życia.
Tematyka prac naukowych i osiągnięcia naukowe
W 1922 roku Anna Wałek-Czernecka obroniła dysertację doktorską, która nosiła tytuł Rozwój warstwy wyściełającej i periplasmodium w Larix europea, Larix dahurica i Larix sibirica. Ten rok okazał się przełomowy, ponieważ ukazały się również dwie jej istotne prace: Z badań nad rozwojem warstwy wyściełającej u iglastych oraz Rozwój warstwy wyściełającej w Larix europea, Larix dahurica, Larix sibirica a także Rozwój warstwy wyściełającej w Thuja orientalis L. i Thuja occidentalis.
W kolejnych latach, w 1925 i 1927 roku, opublikowała ważne artykuły o tytule Zur Frage der Anwesecheit der Plastiden in der generatiren oraz Recherches cytologiques sur les grains chez les Malvacees. Jej badania koncentrowały się na różnorodnych aspektach dendrologii. W 1953 roku wydała opracowanie zatytułowane Anatomia porównawcza drewna Populus alba L., Populus tremula i Populus canesens.
W latach 1950-1953 zrealizowała dla Instytutu Celulozowo-Papierniczego w Łodzi trzy zlecone badania dotyczące anatomii drewna topoli, w tym Populus canesens oraz P. deltoides. Poświęciła się również badaniom nad drewnem ciągliwym buka i jego pęknięciami. Jej osiągnięcia badawcze miały trwale znaczenie w historii myśli naukowej.
Szczególnie cenione były jej opracowania dotyczące lokalizacji kwaśnych hydrolaz w komórce roślinnej. Wykształciła ponad 100 magistrów i doktorów, w tym 7 z tytułem doktora habilitowanego. Była osobą o ogromnej wiedzy, z głębokim i twórczym podejściem do nauki.
Ostatnie miejsce spoczynku Anny Wałek-Czerneckiej znajduje się na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym, w kwaterze 6-2-14.
Wyróżnienia
Anna Wałek-Czernecka zdobyła szereg wyróżnień za swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie nauki.
- W 1963 roku została uhonorowana nagrodą ministra nauki i szkolnictwa wyższego za swoje dokonania naukowe,
- w 1976 roku uzyskała tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Botanicznego.
Przypisy
- śp. ANNA HELENA WAŁEK - CZERNECKA
- Jarosław Kita, Stefan Pytlas, W służbie nauki. Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945–2004. Pro memoria, Wydawnictwo UŁ, Łódź, 2005
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Maciej Żurowski | Marlena Piekut | Ludwika Karpińska-Woyczyńska | Edward Czesław Szymczewski | Urszula Soczyńska | Norbert Wójtowicz | Ludwik Krzywicki | Włodzimierz Brus | Renata Walczak | Stefan Cieśliński | Marian Kujawski | Janusz Supniewski | Teofil Tugendhold | Leszek Konieczny (biochemik) | Janusz Rulka | Jolanta Załęczny | Antonina Machczyńska | Jacek Staszewski | Julian Flatau | Jerzy PniewskiOceń: Anna Wałek-Czernecka