Eugeniusz Romiszewski

Wojsko i służby mundurowe

Eugeniusz Romiszewski, urodzony 24 grudnia 1869 roku w Płocku, to postać wyjątkowa w polskiej historii medycyny oraz wojska. Jego kariera zawodowa i osobista była ściśle związana z rolą, jaką odegrał w Wojska Polskim, gdzie dosłużył się rangi tytularnego generała brygady.

Romiszewski zmarł 7 lipca 1931 roku w Zakopanem, a jego osiągnięcia w dziedzinie medycyny wciąż są doceniane. Jego życie to przykład zaangażowania i poświęcenia dla zdrowia i bezpieczeństwa obywateli.

Życiorys

Eugeniusz Romiszewski przyszedł na świat 24 grudnia 1869 roku w Płocku, w rodzinie o wojskowych tradycjach, syna Władysława, generała armii rosyjskiej oraz Anny z Dżakelich. Był młodszym bratem Modesta, który również osiągnął wysoką rangę jako generał dywizji Wojska Polskiego.

Wczesną edukację Romiszewski odbył w gimnazjum w Łomży. Po ukończeniu nauki rozpoczął studia medyczne, które zakończył w 1893 roku w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu. Już od 1890 roku pełnił służbę wojskową jako oficer zawodowy, zostając lekarzem w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego. W latach 1913–1917 zajmował stanowisko naczelnym lekarza w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Petersburgu.

Po zakończeniu służby aktywnej, 25 sierpnia 1922 roku, Eugeniusz Romiszewski został przeniesiony do rezerwy w stopniu podpułkownika lekarza w korpusie oficerów sanitarnych, z przydziałem do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr I. W latach 1922–1926 kontynuował służbę, najpierw w I, a później w II batalionie sanitarnym. Wkrótce potem objął stanowisko szefa Wydziału Sperrewizyjno-Inwalidzkiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie, pozostając na etacie przejściowym 3 Batalionu Sanitarnego.

Z dniem 1 lipca 1924 roku Romiszewski został awansowany na oficera zawodowego w randze pułkownika, ze starszeństwem przypisanym na 1 lipca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W dniu 11 lutego 1926 roku, Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go generałem brygady, co wiązało się z przyznaniem tytułu wyłącznie z datą 30 kwietnia 1926 roku przy przeniesieniu w stan spoczynku.

Ostatnie lata życia były spędzone przez niego w malowniczym Zakopanem, gdzie zmarł 7 lipca 1931 roku. Był żonaty z Heleną z domu Wagas, a jego rodzina powiększała się o dwoje dzieci: Helenę (ur. 1910) oraz Eugeniusza (ur. 1910).

Przypisy

  1. Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 171, Nr 4 z 22.02.1932 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. nr 13 z 11.03.1926 r.
  3. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 85 z 27.08.1924 r. s. 487.
  4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 30 z 02.09.1922 r. s. 649.
  5. Piotr Stawecki jako datę urodzenia podaje 7.01.1869 r. Taką samą datę podano w Rocznikach Oficerskich z 1924 i 1928 r.

Oceń: Eugeniusz Romiszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:24