Adam Górski (chorąży)


Adam Górski to postać, która na stałe wpisała się w historię Wojska Polskiego, będąc podoficerem w czasach II Rzeczypospolitej. Urodził się 23 grudnia 1888 roku w Płocku, a swoje życie zakończył tragicznie 30 czerwca 1941 roku w Rządkowie.

Był nie tylko żołnierzem, ale również odznaczonym kawalerem Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze oraz poświęceniu na polu bitwy. Jego życie oraz służba są doskonałym przykładem heroizmu i wysokich wartości, które cechowały żołnierzy tamtej epoki.

Życiorys

Adam Górski przyszedł na świat w rodzinie Kornela i Haliny z Zaborowskich. W jego życiorysie istotne miejsce zajmują jego studia – był absolwentem Krajowej Szkoły Rolniczej w Czernichowie.

W czasie swojej młodości wyróżnił się jako jeden z organizatorów strajku szkolnego w Łodzi, co pokazuje jego zaangażowanie w sprawy społeczne. W 1918 roku, kiedy Polska odzyskiwała niepodległość, wstąpił do nowo utworzonego Wojska Polskiego, gdzie otrzymał przydział do 3 szwadronu 4 pułku ułanów.

W lutym 1920 roku, w stopniu plutonowego, został zwolniony z wojska, jednak już w sierpniu tego samego roku ponownie został zmobilizowany. Został mianowany dowódcą plutonu w szwadronie płockim 201 pułku szwoleżerów. Jako członek swojego oddziału brał udział w walkach na froncie polsko-bolszewickim.

W dniu 21 sierpnia 1920 roku, prowadząc swój pluton, przeprowadził szarżę, podczas której zdobyli wieś Dunaj, mimo że stawiali czoła silniejszemu przeciwnikowi. Za to heroiczne działanie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Po zakończeniu działań wojennych, Górski został zdemobilizowany i podjął się prowadzenia majątku ziemskiego w Maleniu. Zmarł w Rządkowie, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz w Starej Rawie. W życiu prywatnym był mężem Wandy z Kosińskich i ojcem trzech córek: Barbary (ur. 1912), Agnieszki (ur. 1916) oraz Magdaleny (ur. 1921).

Przypisy

  1. a b c d e Polak (red.) 1991 r., s. 48.
  2. a b c Polak (red.) 1991 r., s. 47.

Oceń: Adam Górski (chorąży)

Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:21