Władysław Jakubowski to postać, która zasługuje na szczegółowe zapoznanie się z jej biografią i wkładem w historię Polski. Urodził się w 1911 roku w Płocku, a jego życie tragicznie zakończyło się 2 sierpnia 1944 roku w okolicy wsi Głusiec.
Jakubowski był nie tylko oficerem, ale również aktywnym uczestnikiem II wojny światowej, która była czasem niewyobrażalnych cierpień i heroicznych zmagań. Służył w szeregach zarówno Armii Czerwonej, jak i Wojska Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o wolność i niepodległość kraju.
Życiorys
Władysław Jakubowski, urodzony w 1911 roku, pochodził z rodziny skromnej, gdzie jego ojciec był szewcem. Swoje kształcenie zakończył na etapie gimnazjum, jednak nieukończenie szkoły wynikało z jego dzięki działalności lewicowej, która doprowadziła do usunięcia go z instytucji edukacyjnej.
W celu zapewnienia sobie środków do życia, podjął pracę jako elektromonter. Jego zaangażowanie w politykę doprowadziło do karnego więzienia w 1928 roku, gdzie zasądzono mu sześć miesięcy pozbawienia wolności. Historia ta nie była odosobniona, bowiem Jakubowski wielokrotnie popadał w konflikty z wymiarem sprawiedliwości.
W momencie wybuchu II wojny światowej, zdołał uwolnić się z więzienia i włączyć w obronę Warszawy, biorąc aktywny udział w zbrojnych starciach. Po zakończeniu bitew wojennych, dotarł do Brześcia, a potem do Słonimia. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR, wstąpił do Armii Czerwonej w Homlu.
W sierpniu 1941 roku Jakubowski odniósł obrażenia, ale zamiast się poddać, podjął pracę w fabryce. Jego heroiczne przeszłości nie przeszły niezauważone, bowiem w wrześniu 1943 roku stał się żołnierzem armii polskiej utworzonej na terenach radzieckich. Na tym etapie kariery powierzono mu funkcję zastępcy dowódcy batalionu w pułku zapasowym 1 Dywizji Piechoty.
W 1944 roku Jakubowski zyskał status wykładowcy w 2 pułku 1 Dywizji Piechoty, co jeszcze bardziej umocniło jego pozycję. Wraz ze swoim pułkiem przeszedł szlak bojowy, który doprowadził go nad Wisłę. Niestety, podczas walk w okolicy wsi Głusiec, poległ w zaciętych starciach z armią niemiecką, próbując zdobyć przyczółek w rejonie Dęblina.
W ostatnim przekazanym meldunku, radiotelegrafista Michał Okurzały relacjonował: „faszyści całkowicie nas okrążyli… zasypują granatami, krzyczą, żeby się poddać… ale nasi się nie poddają. Zginął wykładowca Jakubowski… zostałem sam…”
Awanse
W Armii Czerwonej Władysław Jakubowski rozpoczął swoją drogę jako podoficer, a po przekształceniu jednostek militarnych i przejściu do ludowego Wojska Polskiego, zajął stanowisko oficera oświatowego, mimo braku formalnego stopnia.
- chorąży (1944),
- podporucznik (1944),
- porucznik (1944).
Przypisy
- Rydłowski 1971 r., s. 152.
- Rydłowski 1971 r., s. 149.
- Rydłowski 1971 r., s. 148, 149.
- Rydłowski 1971 r., s. 148.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Korwin-Szymanowski | Eugeniusz Płuszczewski | Stanisław Wiloch | Mieczysław Kłosiński | Józef Oxiński | Piotr Fajkowski | Józef Pętkowski | Stanisław Wrzaliński | Stefan Michalski (pułkownik) | Stanisław Gustowski | Adam Górski (chorąży) | Eugeniusz Romiszewski | Franciszek Bobiński | Józef Marian Kownacki | Jarosław Kaczyński (wojskowy) | Aleksander Zejdler | Edward Robakiewicz | Antoni Gradowski | Feliks Stawicki | Stanisław GurbskiOceń: Władysław Jakubowski (żołnierz)