Piotr Pełka

---

Życiorys

Piotr Pełka przyszedł na świat 31 stycznia 1896 roku w miejscowości Stróżewko, wówczas znajdującej się w powiecie płockim w guberni płockiej. Pochodził z rodziny Antoniego i Józefy z Chmurzyńskich. Miał dwóch braci, co wpływało na jego wczesne życie rodzinne.

Formalną edukację rozpoczął w szkole powszechnej w Rogozinie. Już w 1905 roku brał czynny udział w strajku szkolnym, co zakończyło się jego usunięciem z placówki edukacyjnej. Jednak jego determinacja sprawiła, że w 1908 roku zdał egzamin do II klasy i został przyjęty do Gimnazjum Męskiego w Płocku, gdzie rozwijał swoje zainteresowania i umiejętności.

W okresie swojego młodzieńczego życia angażował się w działalność Strzelca oraz Polskiej Organizacji Wojskowej w Płocku, co wskazuje na jego patriotyczne nastawienie. W styczniu 1918 roku wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej, a od 10 lutego do 9 listopada 1918 roku uczęszczał do Szkoły Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej.

Po zakończeniu edukacji wojskowej, w listopadzie 1918 wziął aktywny udział w rozbrajaniu niemieckich wojsk. Następnie został przydzielony do pułku strzelców w Grodnie, gdzie pełnił funkcję młodszego oficera w szkole podoficerskiej. W czasie wojny z bolszewikami wyróżnił się podczas bitwy pod Stołowiczami w dniu 19 kwietnia 1919, zdobywając ciężki karabin maszynowy oraz otrzymując Krzyż Walecznych za swoje bohaterstwo.

W 1920 roku walczył podczas ważnych bitew, takich jak te nad Berezyną i pod Radzyminem, za które został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co potwierdza jego mężne wysiłki na froncie. Po zakończeniu wojny, Pełka pozostał w armii jako oficer zawodowy, kontynuując służbę w 81. pułku piechoty stacjonującym w garnizonie Grodno.

W 1925 roku został przeniesiony do Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie, a od 1926 roku kontynuował służbę w Chełmnie. Dnia 19 marca 1928 roku awansował na stopień kapitana z datą starszeństwa 1 stycznia 1928 oraz 199. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W roku szkolnym 1929/30 pełnił funkcję oficera wychowawczego w batalionie szkolnym, a w marcu 1931 roku został dowódcą kompanii w 23 pułku piechoty we Włodzimierzu.

W 1934 roku objął stanowisko zastępcy kierownika referatu ochrony w Samodzielnym Referacie Informacyjnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, a w 1938 roku pracował już w korpusie oficerów administracyjnych. W marcu 1939 roku nadal pełnił funkcję kierownika referatu SRI DOK II.

W czasie II wojny światowej, Pełka został wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w Kozielsku. Tragicznie został zamordowany w lesie katyńskim między 20 a 22 kwietnia 1940 roku. Figuruje na liście wywózkowej nr 036/4 z dniem 16 kwietnia 1940 roku, na pozycji 16.

W dniu 5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło nadał mu pośmiertnie stopień majora, co zostało ogłoszone 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W życiu osobistym był żonaty z Antoniną Helkówną. Para doczekała się dwóch synów: Lecha Olgierda, urodzonego 18 stycznia 1922 roku, oraz Jerzego Stefana, który przyszedł na świat 22 lutego 1923 roku.

Ordery i odznaczenia

Piotr Pełka, jako weteran i patriota, był odznaczany wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy lista jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3754 – 1922,
• Krzyż Walecznych czterokrotnie,
• Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Piotr Pełka

---