Feliks Kwiatek

---

Życiorys

Feliks Kwiatek przyszedł na świat w rodzinie żydowskiego kupca, Fiszela Kwiatka. Był młodszym bratem Józefa, znanego działacza socjalistycznego i dziennikarza, który żył w latach 1874–1910. W 1902 roku dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a już rok później rozpoczął swoje studia na Wydziale Filozoficznym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje teksty publikował w socjalistycznym czasopiśmie Promień, używając pseudonimu „Włada”. Po roku 1905 stał się studentem Uniwersytetu w Bernie.

W 1906 roku, podczas rozłamu wewnętrznego w PPS, przyłączył się do zwolenników tzw. Frakcji Rewolucyjnej. Dwa lata później, w 1907 roku, został członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Łodzi, a także w Lublinie. Niestety, władze rosyjskie aresztowały go 6 stycznia 1908 roku, a w grudniu tego samego roku został zwolniony, otrzymując jednocześnie zakaz przebywania w granicach Imperium Rosyjskiego. Ostatecznie osiedlił się w Krakowie, gdzie zaangażował się w działalność Szkoły Bojowej PPS.

7 sierpnia 1914 roku zaciągnął się do Związku Strzeleckiego, początkowo pełniąc funkcję dowódcy 1 plutonu 9 kompanii strzeleckiej, a później 2 kompanii V batalionu 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Już 9 października tego samego roku awansował na podporucznika piechoty. Wkrótce przeniesiono go do 3 kompanii VI batalionu 1 pułku piechoty Legionów, a 26 lutego 1915 roku objął dowództwo 1 plutonu 4 kompanii 1 pułku piechoty Legionów. W wyniku kryzysu przysięgowego, został jednak zwolniony z Legionów Polskich i internowany w obozie w Beniaminowie.

Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918 roku, służył w Wojsku Polskim. 2 stycznia 1920 roku przydzielono go do Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie jako słuchacza II Kursu. W tym samym roku zaczął walki przeciwko bolszewikom, a od stycznia 1921 roku kontynuował naukę w Wyższej Szkole Wojennej, uzyskując dyplom oficera Sztabu Generalnego we wrześniu 1921 roku.

Po ukończeniu kursu, Kwiatek został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego w Warszawie na stanowisko kierownika referatu. 3 maja 1922 roku uzyskał stopień majora z datą 1 czerwca 1919 roku. Jego macierzystą jednostką był 1 pułk piechoty Legionów. W grudniu 1924 roku awansował na podpułkownika, a od 1923 roku był przenoszony do różnych pułków, w tym do 50 pułku piechoty w Kowlu, pozostając jednocześnie na dotychczasowym stanowisku w Sztabie Generalnym.

1 stycznia 1925 roku otrzymał przydział do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy I batalionu, a 1 stycznia 1926 roku został szefem sztabu 28 Dywizji Piechoty w Warszawie. W maju tego samego roku opowiedział się po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego podczas zamachu stanu. 12 maja 1926 roku został przydzielony do sztabu Grupy „Warszawa”, a po jej rozwiązaniu wrócił na stanowisko szefa sztabu 28 DP.

W październiku 1926 roku znów trafił do Oddziału I Sztabu Generalnego na stanowisko szefa wydziału. 29 listopada 1927 roku ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu jako szefa sztabu. W czerwcu 1930 roku został dowódcą 19 pułku piechoty we Lwowie, ale w grudniu 1933 roku nie zdobył wystarczającej liczby głosów do awansu na pułkownika, co skutkowało jego zwolnieniem w kwietniu 1934 roku. Ostatecznie przeszedł w stan spoczynku 31 lipca 1934 roku.

Feliks Kwiatek zajął się działalnością cywilną, obejmując funkcję dyrektora biura Izby Przemysłowo–Handlowej przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Od 3 września 1939 roku pełnił służbę w Dowództwie Obrony Warszawy. Po upadku stolicy, znalazł się w niemieckiej niewoli, najpierw w Oflagu VII A Murnau, a potem Oflagu VI B Dössel.

Po wojnie, wróciwszy do Polski w 1945 roku, pracował przez krótki czas jako dyrektor administracyjny w Centrali Zbytu i Porcelany, Fajansu i Wyrobów Szklanych. Niestety, w 1947 roku, został oskarżony o nieprawidłowości w zarządzaniu tym zakładem i skazany na 5 lat więzienia. Z powodu ciężkiej choroby, sąd ustalił jego wcześniejsze zwolnienie przed rozpoczęciem odbywania kary. W 1957 roku został zrehabilitowany i przywrócono mu prawo do emerytury. Zmarł w Łodzi 14 września 1965 roku.

Ordery i odznaczenia

Feliks Kwiatek został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego wyjątkowych zasługach oraz odwadze w służbie dla ojczyzny. Wśród przyznanych mu wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Niepodległości, nadany 20 stycznia 1931 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1928 roku,
• Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”,
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 2 sierpnia 1928 roku.

---

Oceń: Feliks Kwiatek

---