Irena Kowalska-Wuttke

---

Życiorys

Irena Kowalska-Wuttke była osobą o fascynującym życiorysie. Urodziła się jako córka Janiny z Benedeków Kowalskiej, która ukończyła Instytut Biologiczno-Botaniczny Uniwersytetu Lwowskiego, oraz Henryka Kowalskiego, inżyniera teletechnika, zatrudnionego w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. Wśród jej bliskich była również starsza siostra, Maryna Kowalska, która pełniła funkcję sanitariuszki w 3. kompanii „Giewonta”. Irena była również żoną Jana Wuttkego.

W młodości uczęszczała do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. W trakcie nauki była aktywną harcerką, przynależąc do 14. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej, znanej jako Błękitna Czternastka. Pełniła tam różne funkcje, w tym zastępowej i przybocznej.

Po zakończeniu nauki w szkole średniej, w 1938 roku, podjęła studia na Wydziale Elektrotechnicznym Politechniki Warszawskiej, co świadczy o jej ambitnych dążeniach w dziedzinie techniki i inżynierii.

II wojna światowa

Kampania wrześniowa

W czasie kampanii wrześniowej Irena Kowalska-Wuttke odegrała znaczącą rolę jako radiotelegrafistka. Jej zadania obejmowały obronę Warszawy, w trakcie której intensywnie pracowała w obszarze łączności, przyjmując zaszyfrowane depesze wojskowe. Następnie zaangażowała się w Oddziale II Sztabu, gdzie jej działania były nieocenione w trudnych warunkach wojennych. Oprócz tego, brała aktywny udział w gaszeniu pożarów i udzielaniu pomocy osobom zasypanym.

Konspiracja

W okresie okupacji niemieckiej zdecydowała się na działalność w konspiracji. Jako kurier Armii Krajowej, w drugiej połowie 1942 roku, odbywała liczne podróże do Wilna, Lwowa i Lublina, co świadczy o jej odwagi oraz determinacji. Była aktywną członkinią Organizacji Harcerek oraz blisko współpracowała z Grupami Szturmowymi. Do jej głównych zajęć należało uczestnictwo w Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”, gdzie angażowała się w różnorodne akcje sabotażowe. Niestety, w czerwcu 1942 roku została aresztowana przez Gestapo po incydencie związanym z usunięciem flagi czerwonego krzyża z niemieckiego szpitala. Po kilku miesiącach spędzonych na Pawiaku, odzyskała wolność 15 sierpnia po interwencji matki, która wykupiła ją za sznur korali. W marcu 1944 roku została komendantką dziewcząt-łączniczek w nowo utworzonych Grupach Szturmowych.

Powstanie warszawskie

W czasie powstania warszawskiego Irena pełniła funkcję łączniczki oraz sanitariuszki. 3 sierpnia, wraz z grupą instruktorów „Pasieki”, przeszła do Śródmieścia, gdzie złączyła siły z batalionem. Pozytywnie zakończyła się akcja przebicia „Zośki” do Śródmieścia. W dniu 5 września 1944 roku, w piwnicy kamienicy Sióstr Rodziny Maryi, mieszczącej się przy ul. Hożej 15, wzięła ślub z Janem Wuttke, duchowny ksiądz Józef Warszawski udzielił im sakramentu małżeństwa. Niedługo po tym wydarzeniu, Irena wraz z mężem znalazła się na Czerniakowie, gdzie została przyjęta do kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Niestety, 23 września, w rejonie ul. Wilanowskiej, Irena została wzięta do niewoli przez niemieckie wojsko, a dzień później, 24 września, została rozstrzelana na Woli, najprawdopodobniej w podziemiach kościoła św. Stanisława Biskupa, znajdującego się przy ul. Wolskiej. Miała zaledwie 24 lata, a jej los pozostał nieznany – ciała nigdy nie odnaleziono. Symboliczna mogiła znajduje się w kwaterze żołnierzy batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie, gdzie również spoczywa jej siostra, sanitariuszka Maria Kowalska ps. „Maryna”, z kompanii „Giewonta” (kwatera A20-2-25).

Jej mąż, Jan Wuttke ps. „Czarny Jaś”, zginął 19 września 1944 roku przy ul. Wilanowskiej.

Upamiętnienie

Irena Kowalska-Wuttke jest osobą, która zasługuje na szczególne uznanie w historii harcerstwa. Warto podkreślić, że jest patronką 8. Szczecińskiej Drużyny Harcerek, znanej pod nazwą „Suma Sił”.

---

Oceń: Irena Kowalska-Wuttke

---